***** Soprane Diana Damrau zingt op haar meest recente opname voor Erato enkele van haar lievelingsliederen. "Forever" is een cd met klassiekers uit operette, musical en filmmuziek. Heerlijke stemkunst die je van de aarde wegvoert.
***** Soprane Diana Damrau zingt op haar meest recente opname voor Erato enkele van haar lievelingsliederen. "Forever" is een cd met klassiekers uit operette, musical en filmmuziek. Heerlijke stemkunst die je van de aarde wegvoert.
Diana Damrau is ongetwijfeld zowat de mooiste coloratuursopraan van het ogenblik. Bovendien een diva in de positieve zin van het woord, zoals ik haar al beschreef in de recensie van het recital met harpist Xavier De Maistre met bijgevoegde dvd “Diva divina” (juni 2013): “Niet zo’n cliché-diva waarbij je denkt aan een zangeres met kapsones en grillen die alle aandacht voor zich opeist. Neen, een diva die goddelijk zingt en tegelijk dankzij haar discrete charme het publiek voor zich inneemt.” (Virgin 984916 9 8)
Ook in december 2009 was ik al lovend over haar cd “Coloraturas” (Virgin 50999 519313 2 2): “Een recital-cd zoals er geen dertien zijn in een dozijn, zowel dankzij de artistieke prestatie als de programmakeuze.” U raadt het al: ook “Forever” is een cd die alleen maar bewondering wekt en bovendien het hart van de luisteraar verwarmt.
Het opzet van Damrau is ook wel speciaal. Ze heeft op deze cd, die ze opdraagt aan haar man en twee zoontjes, aria’s en vooral liederen en songs verzameld die ze al haar hele leven als lievelingsliederen meedraagt. Ze zong ze graag als jong meisje en ze zijn vaak aan een of andere gebeurtenis of herinnering gebonden. Ze stelt vast dat ze die melodieën blijft zingen in huiselijke kring, gewoon omdat het leuk is of omdat ze door een of ander toeval aan dat feit uit het verleden terugdenkt. Tja, wat wij hier op cd voorgeschoteld krijgen zomaar eventjes horen terwijl je met de Legoblokjes speelt of de krant leest: ik zou het een voorrecht noemen!
Allesbehalve gekunsteld
Fijn dat ze de luisteraar wil laten delen in die mooie momenten die ze oprakelt via de aria’s en songs. Het opzet is zeker geslaagd, want het is een album met “evergreens” uit operette, musical en filmmuziek. Muziek uit Gräfin Mariza van Kalman, Die Fledermaus van Strauss, maar ook het heerlijke Summertime uit Porgy and Bess of I could have danced all night uit My Fair Lady. Filmmuziek uit Mary Poppins, Alice in Wonderland, Wuthering Heights: kortom, populair maar allesbehalve afgezaagd repertoire dat Damrau allesbehalve als gekunstelde artieste zingt. Ze stelt haar vocale acrobatie nederig in dienst van het “lichtere” genre en maakt ons duidelijk dat het onterecht is het Weense operettegenre, de songs van Broadway of van Hollywood te minachten.
Voor Lippen schweigen krijgt ze respons van niemand minder dan Rolando Villazon. Het Royal Liverpool Philharmonic Orchestra gaat o.l.v. David Charles Abel helemaal mee in haar verbeeldingswereld.
Een cd die de luisteraar doet genieten van de onweerstaanbare charme van de stemkunst en persoonlijkheid van Diana Damrau en die je – zoals de “Snowman” van het laatste stuk – even doet zweven, weg van de aarde. Heerlijk!
