Dat Guido Gezelle een inspiratiebron is voor componisten hoeft niet te verbazen. Zijn lyrische taal is op zich al muzikaal. Mooie liederen zijn gecomponeerd door enkele Vlaamse toondichters zoals Lodewijk Mortelmans, Jef Van Hoof of Jozef Ryelandt.

Van Jozef Ryelandt verscheen zopas een opname met uitsluitend liederen gecomponeerd op gedichten van zijn stadsgenoot Guido Gezelle. Het zijn allemaal korte stukjes met vaak veel en snel wisselende stemmingen, van bezinnend en bezadigd naar opgewonden en extatisch. Gij badt op eenen berg is er een uitstekende illustratie van. Ook Heer ontferm u, dat wankelt tussen berusting en angst.

Emilie De Voght zingt de liederen met overtuigde hartstocht en veel tekstbegrip. Haar heldere sopraan volgt flexibel de tekst. Waar ze zacht kan zingen, geeft ze heel mooi uiting aan de poëzie. Zo maakt ze de weemoed van de zonsondergang hoorbaar in Avondstemming, of de zachtheid van Maria in Stella Matutina, een van de meest ingetogen liederen van de opname. Ook de ambiguïteit van de avond en de spirituele avond van het leven maakt ze aangrijpend voelbaar in ‘k hoore tuitend d’hoornen in het lied De Hoornen. Jammer dat ze in de hoogste passages vaak scherp klinkt en met net tè uitdrukkelijk vibrato. Daardoor komt er ook een zekere monotonie in de zanglijn. Spijtig ook dat het slotlied van de cd net zo’n vertolking is die door de bijna krijsende extase weinig fraai overkomt, terwijl andere liederen (vb O mocht ik) net wel een geslaagde verstrengeling van lyriek en religieus gevoel evoceren.

Pieter-Jan Verhoyen begeleidt mooi op pianoforte maar zou her en der ook wat meer subtiliteit mogen toepassen.

Hoe dan ook een waardevolle opname om werk van onze eigen componisten – bovendien op tekst van een van onze grote dichters van de negentiende eeuw, onder de aandacht te brengen. De cd biedt ook een interessante toelichting door David Vergauwen, auteur van “Joseph Ryelandt, Een culturele biografie van een romantisch componist in het fin-de-siècle Brugge” (uitg. ASP).