Twee dingen staan als een paal boven water. Eén = de jonge generatie Vlaamse barokspecialisten staat op het niveau van de grote roergangers die wereldnaam kregen. Twee = er is een ‘nieuwe’ mis van Bach. Een nieuwe mis van Bach?..
Ja en nee is het antwoord op die nieuwe mis van Bach. De nee is dat er geen mis die verloren was gegaan, is ontdekt en in première werd uitgevoerd. De ja is dat er een nieuwe mis werd geënt op Bachs ‘Dritter Teil der Clavier Übung’, een werk voor orgel. Wouter Dekoninck herwerkte dit magistraal orgelwerk voor barokorkest in de zetting zoals Bach ze meestal ter beschikking had en zangers. Hij nam de Duitse mistekst van Luther die in 2017 groots herdacht zal worden.
Een voorproef van de volledige mis, die in grote bezetting in oktober 2017 de wereldpremière zal kennen, werd uitgevoerd door het Hildebrandt Consort in de Sint-Geertruikerk in Leuven op zondag 26 juni. Wouter Dekoninck zelf zat aan het mooie orgel – een rijk zuiver instrument – en leidde van daaruit het instrumentaal ensemble en de zangersgroep.
Opvallend aan deze mis, waarvan enkele delen werden uitgevoerd in een kleine bezetting, is dat ze verlucht is met sinfonieta’s. Korte werkjes die zo op zichzelf een leven zouden kunnen leiden, zijn het. Erg fraai en vol feestelijk leven. Alleen al daarom zou je in oktober 2017 de grote uitvoering niet willen missen. Ik hoor nu al de blazers die er nog niet bij waren deze keer…
Bach zeer sterk benaderd
Je moet het maar doen, een orgelwerk ter hand nemen en om de componist ervan te eren, het omtoveren naar een mis die zo van Bach zelf kon zijn. Het is de enorme opgave die Wouter Dekoninck tot de zijne maakte uit oneindig respect voor Johann Sebastian Bach en blijkbaar ook voor Luther die met deze mis ook meteen voluit eert wordt. U moet weten dat Bach het orgelwerk schreef op melodieën van Luther en nu krijgen de teksten van Luther via Dekoninck muziek van Bach die eigenlijk van Luther is maar toch ook van Wouter Dekoninck…
Instrumentaal hoorden we in deze kleine orkestbezetting pure perfectie. Het was niet op te merken dat het hier gaat om een transcriptie. De solopartijen sloten er zeer sterk bij aan en je kan alleen maar vaststellen dat Dekoninck een werk heeft verricht dat je eigenlijk niet kan inschatten. De koralen zijn af, beter kan niet. De koorpartijen – wat een uitmuntend solistenkoor ! – zijn bijzonder netjes, maar daar kan nog iets meer Bach uit gepuurd worden. Opvallend sterk is de Lobpreisung, het slot, waar je een rijke fuga krijgt die voor de solozangers ontzettend moeilijk is en de moeilijkheidsgraad van het beroemde Magnificat zelfs overstijgt.
Dat alles werd allemaal zomaar eventjes foutloos gezongen en gespeeld met rijke accentueringen, algemeen evenwicht, sterke ritmiek, mooi passende retenuto’s en ademing. Toch zou hier en daar nog met meer lef, meer ‘stoutheid’ zeg maar, gefraseerd mogen worden. De romantiek van de barok blijft nog een beetje op de vlakte. Jubel moet en dat kan. Dit werk heeft alles in huis om werkelijk grootsheid uit te stralen.
Eens het nog beter in de vingertoppen zal zitten, kan het niet anders dan dat dit een mis wordt die de internationale pers moet halen. Ik verwacht in oktober 2017 een enorme aandacht van de internationale Bachkenners. Ze MOETEN aanwezig zijn!
