Gouden Label Maandagavond 5 september kon het publiek nog een keer luisteren naar Jo Haazen. Er was, ondanks de koude septemberavond, behoorlijk wat volk afgezakt onder de Sint-Romboutstoren in Mechelen om te gaan luisteren naar de man die 29 jaar lang stadsbeiaardier was in de stad. Zijn opvolger en ooit eerst afgestuurde en volledig door hem gevormde student, nu stadsbeiaardier Eddy Mariën, vroeg zijn voorganger en docent voor een gastconcert. “Graag Russische muziek Jo, daar ben je zo sterk in.” Beide musici kennen elkaar door en door, weten als weinig anderen wat je met een goede beiaard vermag en beseffen wat het is te spelen op dergelijk instrument voor meer dan alleen het bewuste luisterpubliek. De kilte van de avond vergat je al van bij de eerste tonen.
Gouden Label Maandagavond 5 september kon het publiek nog een keer luisteren naar Jo Haazen. Er was, ondanks de koude septemberavond, behoorlijk wat volk afgezakt onder de Sint-Romboutstoren in Mechelen om te gaan luisteren naar de man die 29 jaar lang stadsbeiaardier was in de stad. Zijn opvolger en ooit eerst afgestuurde en volledig door hem gevormde student, nu stadsbeiaardier Eddy Mariën, vroeg zijn voorganger en docent voor een gastconcert. “Graag Russische muziek Jo, daar ben je zo sterk in.” Beide musici kennen elkaar door en door, weten als weinig anderen wat je met een goede beiaard vermag en beseffen wat het is te spelen op dergelijk instrument voor meer dan alleen het bewuste luisterpubliek. De kilte van de avond vergat je al van bij de eerste tonen.
Jo Haazen genoot duidelijk van het feit nog eens op de beiaard, zo lang ‘zijn’ instrument, te mogen zingen. Ja, Jo Haazen is de beiaardier die als eerste de beiaard echt deed zingen. Hij vormde het instrument om tot de menselijke stem die zingend alle gevoelens uit. Die kunde gaf hij door aan zijn studenten en zij geven ze op hun beurt door aan de hunne. Nooit eerder waren er zoveel echt goede muzikaal gevormde beiaardiers als vandaag de dag. Een verdienste die hoe dan ook op rekening van Jo Haazen mag geschreven worden.
Een Russisch programma dus. Een uur vanop die schitterende mastodont gotische pracht die Mechelen domineert op verfijnde wijze. Een geniaal kunstwerk met daarin een hele mooie beiaard met aan het klavier iemand die helemaal past als figurant op een schilderij van de gebroeders Van Eyck als musicerende engel (en jawel, ook bengel). De melancholische soms zware logge muziek van ‘de Russen’ krijgt in een vertolking van Jo een vergulsel van Vlaamse makelij dat past bij elke Vlaamse Primitief of polyfonist. Hij maakt van eender welke muziek op die vol romantische beiaard een verlengstuk van de Brabantse vlamgotiek. Je moet gewoon luisteren, oren gespitst want Jo improviseert niet alleen, hij musiceert vooral in een uitgesponnen zo breed mogelijk pallet. Je moet er bij zijn om zijn pianissimo’s te horen. Fenomenaal klinken de klokken in hun grootse bronsklank en in het lichtste denkbare tingeltje dat als extra minikersje de taart helemaal afwerkt. Zo’n persoonlijkheid die al die jaren een stempel drukte op de beiaardwereld, vergeet je niet. Het publiek was dankbaar en stond met velen de man onderaan de toren op te wachten na het concert. Een applaus barstte los en je zag dat het Jo Haazen deugd deed. De man hield na het concert een spontane toespraak – een andere gave die hij als weinigen beheerst is het voeren van het woord – en kreeg een geschenk om dank uit te drukken, geen afscheid. Opnieuw was er veel applaus en er werd langer dan ooit nagepraat. Iedereen wilde de man die zo lang in de schijnwerper stond nog in zijn nabijheid. Begrijpelijk.
Jo Haazen heeft onwaarschijnlijke dingen verwezenlijkt. Hij zorgde voor een enorme opwaardering van het niveau en de muzikaliteit van het beiaardspel. Onder zijn beleid groeide het schooltje uit tot een volwaardig internationaal instituut dat boven alle andere beiaardinstituten uitsteekt. Hij zette de beiaard op de kaart in Japan en zorgde voor een ware beiaardrage in Rusland waar hij het staatsburgerschap kreeg en de grootste onderscheiding denkbaar voor een buitenlander, de onderscheiding van de Vriendschap. Ja, in Rusland worden kunstenaars heel wat hoger geëerd dan politici als ware ambassadeurs van hun volk en cultuur. Ooit was dat ook bij ons. Denk maar aan Rubens om er één te noemen.
Gezien de vandaag nog niet echt helder in te schatten realisaties van Jo Haazen die in dit bijzondere concert allemaal geaccentueerd werden, menen we dat het goed is dit op onze wijze te lauweren. Juist, een Gouden Label van Klassiek Centraal voor Jo Haazen zijn hele carrière.
