Piano? Dat is nu net wat de auteur van het boek De verdwenen piano’s van Siberië niet kan spelen. Des te beter schrijft deze reisjournaliste. In een spannende vertelling over haar reizen doorheen Siberië, op zoek naar piano’s, voelt het bij het lezen alsof je er bij bent. Je ontdekt elke piano, je voelt de snijdende koude…

Een van de voordelen van dit boek is dat je, dankzij auteur Sophy Roberts, zo goed als op reis bent geweest in het meest uitgestrekte, onherbergzaamste land ter wereld: Siberië. Het spreekt tot ieders verbeelding. Roberts was er door gefascineerd en ja, van het een kwam het ander. Als reisjournalist trok ze, aangetrokken door het verhaal van piano’s in de Russische Federatie, in de winterse koude door Siberië, deel van Rusland.

Roberts vertelt niet alleen over de piano’s die ze, in welke toestand dan ook, in de meeste ondenkbare uithoeken van die oneindige wijdte vond. Ze vertelt ook hoe de piano Rusland veroverde, hoe het land een van de grootste pianobouwers ter wereld werd, waarom er overal piano’s terechtkwamen en hoe, na de instorting van het communisme en de daarop volgende jaren van totale chaos, dit de pianoliefde geen goed deed.

Je moet niet eens een liefhebber van klassieke muziek in het algemeen en piano in het bijzonder zijn, om dit boek te verslinden. Een roman is het zeker niet geworden. Het is geschiedenis van toen en nu in een land dat nog niet lang democratisch is en daar nog niet aan gewend is. Gelukkig heeft de piano terug aan belang gewonnen.

Sophy Roberts is zeer objectief en neemt geen standpunt in wat de politiek uit het verleden en heden betreft. Ze vermeldt alles zoals het in een bepaalde periode was en benoemt de dingen zoals we ze nu kennen. Dit om het de lezer, wie het ook moge zijn, eenvoudiger te maken zonder nivellerend te zijn. Het maakt het boek des te aangenamer. Je leert ook veel bij over allerlei toestanden sinds de piano in Rusland aan land kwam. Op de een of andere manier, mag je wel zeggen, is de piano de rode draad doorheen de Russische geschiedenis van de laatste 250 jaar. Misschien is dat een van de redenen die de auteur zo bekoorden en dreven? Dat een instrument, in welke vorm dan ook en waar dan ook, mee bepalend kan zijn voor de politieke en culturele draagkracht, is bij ons niet denkbaar. In Rusland echter…

Even dacht ik eraan om enkele aanlokkelijke details uit dit opmerkelijke verhaal prijs te geven, maar neen: ik doe het na grondig nadenken niet. Ik zou uw leesplezier misschien al wat bederven door hier of daar een tipje van de sluier op te lichten. Weet je wat je best doet, na het lezen van deze korte bespreking? Doen wat ik deed: het boek aanschaffen en lezen. In deze natte, koude lente is dat bovendien een ideale bezigheid. Beter dan naar televisie kijken. Ja, toch?

Sophy Roberts is een Britse reisjournaliste, gespecialiseerd in extreme bestemmingen. Ze studeerde aan de universiteit van Oxford en Columbia University. Ze schrijft voor Financial Times en Condé Nast Traveller. De verdwenen piano’s van Siberië is haar eerste boek.

• WAT: De verdwenen piano’s van Siberië
• AUTEUR: Sophy Roberts, vertaling naar het Nederlands door Robbert-Jan Henkes
• UITGEVERIJ: Ambo/Anthos Uitgevers
• ISBN: 9789026355059 | 416 pagina’s | publicatiedatum: 13 april 2021
• FOTO’S: © Michael Turek