Het Oostenrijkse muzieklabel Col Legno heeft in zijn 30-jarig bestaan ongeveer 300 titels uitgebracht. Dat is geen sinecure voor een label dat zich toelegt op eigentijdse klassieke muziek. De crisis als gevolg van concurrerende streamingdiensten heeft ook aan dit label builen en schrammen toegebracht.
Maar sinds trompettist Andreas Schett vanaf 2015 de artistieke directie voert, is het label weer op koers. Een belangrijke ingreep was de verschuiving van experimentele muziek naar grensoverschrijdende composities.
Anatomy of Melancholy
Een voorbeeld is de debuut-CD The Anatomy of Melancholy van de violiste Emily Stewart. Zij is geboren in Londen, opgevoed in Costa Rica en nu werkzaam in Wenen. Zij heeft grensoverschrijdende genen. Stewart heeft een klassieke opleiding, aangevuld met jazz en improvisatie, en treedt op in wisselende samenstellingen zoals met de Oostenrijkse popzanger Soap&Skin en de Schotse indie popgroep Belle and Sebastian. Maar op de CD The Anatomy of Melancholy staat zij centraal. Met ondersteuning van Lukas Lauermann (cello), Philipp Kienberger (contrabas) en Lauri Elling (verteller) is zij erin geslaagd een boeiende compilatie van dans, folk, gesproken woord en hedendaags klassiek tot stand te brengen. Haar favoriete ingrediënten zijn slepende dubbelgrepen, trommelbassen, jazzy uitstapjes en zo nu en dan een latino sausje.
Aantrekken en afstoten
Typerend is Finnieston Crane waarin de viool en de cello in een werveling van aantrekken en afstoten verwikkeld zijn. Lichtvoetige melodielijnen wisselen af met hoogtes en laagtes en de ritmiek is vaak gejaagd en nerveus. Toch is er een melancholische ondertoon en een sfeer van onvervuld verlangen. Het lijkt een dans in slow motion. In The Earth A Moon leiden subtiele pizzicati een Latijnse dans in waarbij de verteller filosofeert over de onderlinge afhankelijkheid van de aarde en de maan. Dynamiek en stiltes, gevoegd bij een bescheiden motorische begeleiding, vormen een uitgekiend weefsel. In de compositie Fair wordt de luisteraar geconfronteerd met een jonge vrouw die zojuist een man heeft vermoord. Zij heeft dat gedaan met haar lippen. Haar daad beschouwt zij als rechtvaardig. De pianobegeleiding is kaal maar functioneel: telkens wanneer het woord “fair” valt speelt de pianist een dissonante tweeklank.
Emily Stewart laat ook zien dat zij haar klassieke achtergrond niet verloochent. Het stuk Memory is een fugatische behandeling van de 18e eeuwse tradities. Maar ook Bartok is aanwezig. En het ingetogen adagio voor strijkers aan het slot komt over als een hommage aan de 19e eeuw. De contrasten tussen heden en verleden, gevoegd bij haar vermogen om grenzen te verkennen, heeft geresulteerd in een evenwichtige combinatie van minimal music, introspectie, verlangen en hoogstaande muzikaliteit.
- WAT: Emily Stewart – The Anatomy of Melancholy
- WIE: Emily Stewart (viol, viola, stelm, piano, teksten en compositie), Lukas Lauermann (cello), Philipp Kienberger (contrabas) en Lauri Elling (verteller)
- UITGAVE: Col Legno BCE 1CD 16008
