de Freunde met de avant-première van ‘A fine line’

In ‘A fine line’ presenteren ze voor de tweede maal een eigen avondvullend programma terwijl ze grenzen aftasten en overschrijden. Met een ervaren mentor Herman Van Hove  aan hun zijde, gaan ze verder waar hun eerste productie ophield. Hun inspiratie? De liefde. Daarbij gaan ze op zoek naar de ruimte tussen mensen en de onzichtbare draden die hen verbinden. Alles draait rond graag zien en graag gezien worden, maar ook rond de keerzijde van die medaille: bedrog, pijn vervat in bitterzoet tekstmateriaal. De zangers dobberen in een muzikale wereld vol noten en sferen als een frisse, prille lente.  Deze jeugdige solisten stellen con brio  hun talent ten  dienste van een breed palet muziekstijlen. Het tekstmateriaal wordt spitsvondig gefileerd, waardoor fijne sprankels onderhuidse humor naar boven borrelen, tot grote hilariteit van het publiek. Creatief en associatief denkend construeren ze een heel verhaal aan de hand van een bijzonder breed muzikaal spectrum waarin alle gradaties van het liefdesspel de revue passeren: smachtende blikken, hunkeren, dwepen, verleiding, sensualiteit, rivaliteit, ontketende furie en dit alles in een mooie opbouw en spanningsboog. Ze zingen solo, in duo of trio in een sterke differentiatie van de karakters. Met een goed uitgekiende verzameling van losse fragmenten komen ze tot een samenhangend geheel, een muziekdrama met een twist op de grens tussen een klassiek recital en een popconcert. Het is voor De Freunde ‘a fine line’.

Liedjes uit de musicals Jekill & Hyde en Camelot, aria’s uit de musikalische Komödie ‘Giuditta’ van Franz Léhar en ‘Die Lustige Witwe’, dé succesrijkste operette van de 20ste eeuw, eveneens van Léhar en ‘Die Fledermaus’  van Johann Strauss jr. Aria’s uit opera’s: respectievelijk ‘Le nozze di Figaro’, ‘Die Zauberflöte, ‘Don Giovanni’ en ‘Cosi fan tutti ‘ van W. A. Mozart. Verder werk van Avenue Q en de Comedian Harmonists. Stuk voor stuk prachtige melodieën. Ze benaderen de muziek  en haar magie met een frisse blik. Deze jonge cast gaat volop voor de essentie: het beleven van het moment met een relativerend randje en een vleugje humor, maar daarom niet minder pakkende manier.

De meisjes  beginnen  als heuse operadiva’s in prachtige lange jurken uitgedost, de beide heren stijlvol in het pak met een nummertje van The Rembrandts: ‘I’ll be there for you’ en ‘It’s a grand night for singing’ van State Fair. Er wordt even de draak gestoken met de presentatiestijl van klassieke muziek. Lester Van Loock neemt plaats achter de piano en slaat de eerste akkoorden aan van ‘Rondo alla Turca’ uit de pianosonate nr. 11 in A majeur van W.A.Mozart maar begint tot eenieders verrassing te improviseren met jazzy variaties. Melodie en ritme omgetoverd tot een nieuw meesterwerk. Speels, hip, uitdagend, waarmee meteen de toon gezet wordt. Vijfenzeventig minuten muziek, lichtvoetig of dramatisch. Vaak breekbaar mooi. Compliciteit, verlangen, vreugde, verdriet worden muziek. De emoties bruisen op de scène. Je voelt de energie trillen. Het knettert, borrelt, spettert. Daarbij moet ik denken aan een quote van Tom Waits:” I like beautiful melodies telling me terrible things’. De twee sopranen en bariton, met het virtuoze pianospel van Lester van Loock doen vonken overslaan. Van Loock laat op een adembenende manier  in ‘Chaconne’ van J.S. Bach horen wat het instrument kan, hoe rijk en breed het klinkt. Een aartsmoeilijk stuk in tonaliteit en variaties, van streelzacht tot exuberant. Hij betovert het publiek met zijn meeslepende en virtuoze vertolking. Naast solist is hij ook een accurate begeleider.

Sloeg hun eerste productie ‘Ode an die Freunde’ gensters, in dit vervolg laten deze klasbakken overtuigend zien hoe ze gegroeid zijn qua podiumvastheid, lichaamstaal en expressie. Alexandra Franck ontpopt zich tot een comédienne pur sang of passioneel als dramatische sopraan. Een uitmuntende (stem)actrice die zich gooit zich in elk lied. Haar stem is iets voller en ronder dan die van Lissa Meyvis, een natural beauty, wiens  stem caprioleert als de zang van de leeuwerik. Wanneer twee vrouwen naar de gunsten van  dezelfde man dingen, is er één te veel. Jokke Martens laat zich de aandacht welgevallen. Met zijn mooie bariton is het geheel  prachtig in balans. Ze spelen met raffinement een vinnig partijtje pingpong, waarin de bal met vaart tussen de drie over en weer stuitert. Vocalisten met een onberispelijke techniek en rijke expressie. Ze beschikken niet alleen over een geoefende stem maar hebben ook gevoel voor theater. Met flair en charme houden ze het publiek gevangen  in hun web van verleiden en afstoten in een originele en sterke muzikale setting.

Starten de antagonisten de voorstelling in avondkledij, tussen de liedjes door zijn er een paar changementen waarin ze verschijnen in casual kledij. Daarmee laten ze doorschemeren dat het liefdesspel iets is van alle tijden. Vier jonge klassiek geschoolde mensen  met een enorm potentieel.

Een avond heerlijk luisteren, je verkneukelen aan het acteer- en zangtalent van de drie vocalisten,  genieten van het schitterende pianospel van Lester Van Loock, kijken en zelf verbeelden. Wat je te horen krijgt is een streling voor het oor en een deugddoend zalfje voor het hart. ‘A fine line’ , sfeervol en dartel, een unieke parel met een magische glans.

Het is lang geleden dat ik met zo’n fijn en intens gevoel een theaterzaal buitenstapte. Heerlijk! Even deugddoend als de eerste warme zonnestralen. Een muzikale belevenis om niet te missen.