In de nasleep van de honderdste verjaardag van het overlijden van Claude Debussy (25 maart 1918) wijdde deSingel zijn jaarlijkse “componistendag” dit jaar aan deze Franse componist die de wereld van de klassieke muziek een ander uitzicht gaf aan het begin van de twintigste eeuw.

Zoals steeds was het een feest voor de melomanen, die jammer genoeg niet in zo’n groot aantal aanwezig waren als bij vorige keren het geval is geweest. Tenzij deze observatie enkel telt voor de namiddagconcerten, want – toegegeven – zelf was ik enkel daar aanwezig. En die drie concerten waren voltreffers.

De Préludes Boek 2 kregen met pianist Jean-Efflam Bavouzet een stijlvolle en tegelijk spontane vertolking. Zonet bracht hij op Chandos een nieuwe Schumann-cd uit, maar de pianist werd al herhaaldelijk bekroond voor zijn vertolkingen van Debussy en Ravel. Het was eraan te horen dat de kleurrijke Franse tinten van Debussy geen geheimen voor hem bezitten. Met klaarheid en finesse gaf hij de préludes telkens hun eigen karakter, waar gepast met temperament (La puerta del vino) maar vooral met melancholie en gevoel voor natuurschildering. Het was alsof je de herfstbladeren aan het raam zag dwarrelen in Feuilles mortes of de triste waternimf in het water zag verdwijnen in Ondine. Natuurlijkheid en een perfecte techniek karakteriseren Bavouzet en ik vermoed dat hij van de Fantaisie voor piano en orkest die ‘s avonds op het programma stond ook een hoogtepunt van de dag gemaakt heeft.

Dat De Singel voor zijn componistenhappenings niet alleen een knappe programmatie maakt, maar er ook de uitgelezen vertolkers voor in huis haalt, werd bevestigd in het liedrecital dat Sophie Karthäuser en Stéphane Degout zongen, met Alain Planès aan de piano. De pianistieke kwaliteit van Planès voor dit programma kan misschien niet betwist worden, maar de muzikant kwam over als een onsympathieke begeleider, meer begaan met zijn eigen partij dan dienaar van de zang.

Van de twee zangers kon vooral Stéphane Degout me bekoren. Hij heeft de ideale baritonklank voor dit repertoire en als fantastische Pelléas-vertolker (zoals we hem meemaakten in de Munt in september 2008) zitten de teksten van Stéphane Mallarmé en tijdgenoten waarop Debussy zijn liederen componeerde als verankerd in zijn biotoop. Hij neemt de luisteraar mee op alle nuances van de liederen, ademt melancholie en sensualiteit, alles uiteraard gepaard met een feilloze dictie. De sensualiteit die ik nochtans van Sophie Karthäuser verwacht had, ontbrak een beetje in haar optreden. De stem is blijkbaar steviger geworden, heeft minder dat fragiele en lyrisch-zachte wat zo typisch was voor haar hoge timbre. Maar haar stem is kristalhelder en met veel flexibiliteit en kleurenrijkdom vertolkt ze de mysterieuze en verleidelijke teksten van Pierre Louÿs in zijn Chansons de Bilitis of het speelse Mandoline van Paul Verlaine. Het recital was een echte hommage aan de gevoelige, subtiele wereld van Debussy.

Oxalys, dat topensemble van bij ons, verwende ons dan met enkele werken uit het kamermuziekrepertoire. Het begon met Prélude à l’après-midi d’un faune in het arrangement van Debussy’s tijdgenoot Benno Sachs. De nostalgie – die Stéphane Mallarmé door wiens gedicht Debussy geïnspireerd was – er zo in apprecieerde, klonk met finesse in de precies getunede instrumenten die Oxalys tegelijk mooi solistisch en toch in samenspel lieten klinken. Toon Fret mocht even schitteren in Syrinx voor fluit solo. In de daarop volgende Sonate voor fluit, altviool en harp en Six épigraphes antiques lieten de muzikanten van Oxalys ons van heerlijke authentieke en verfijnde Debussy genieten.

Houden van Debussy: deze namiddag in de Singel kon deze ervaring alleen maar verdiepen. Eens te meer een geslaagde Happening van deSingel!

• WAT: Debussy Happening deSingel
• WIE: Jean-Efflam Bavouzet, piano, Sophie Karthäuser, sopraan; Stéphane Degout, bariton; Oxalys
• WAAR: deSingel Antwerpen
• WANNEER: zondag 24 februari 2019