Choir of New College Oxford

Voor knapenstemmen heb ik sinds mijn eigen koorknaap zijn, en eigenlijk al van daarvoor, een zwak. Om een of andere reden vind ik ze hemelser en warmer klinken dan meisjesstemmen en ze hebben iets zachter dan een volwassen vrouwenstem. Zeker de jongenssopraan is ondanks het zwevende van de kinderstem zo vervullend helder. Niet dat ik niet graag vrouwenstemmen hoor, dat zou ik niet beweren want jazeker, ik kan bijzonder genieten van zingende vrouwen. Met een kwinkslag hoor ik u, geachte lezer, al denken dat ik ook wel zonder dat zingen van vrouwen kan genieten maar daarover gaat het hier dus niet…

Voor knapenstemmen heb ik sinds mijn eigen koorknaap zijn, en eigenlijk al van daarvoor, een zwak. Om een of andere reden vind ik ze hemelser en warmer klinken dan meisjesstemmen en ze hebben iets zachter dan een volwassen vrouwenstem. Zeker de jongenssopraan is ondanks het zwevende van de kinderstem zo vervullend helder. Niet dat ik niet graag vrouwenstemmen hoor, dat zou ik niet beweren want jazeker, ik kan bijzonder genieten van zingende vrouwen. Met een kwinkslag hoor ik u, geachte lezer, al denken dat ik ook wel zonder dat zingen van vrouwen kan genieten maar daarover gaat het hier dus niet…
We overlopen in deze bijdrage drie cd’s van het Choir of New College Oxford.
 

*** 1 – Haydn – The Creation
Normaal gezien zou ik ofwel De Jaargetijden of Die Jahreszeiten schrijven maar nu een keer in het Engels. Niet zozeer omdat de uitvoerders de Britse eilanden als hun thuishaven hebben maar omdat ze het werk in een Engelse versie zingen. Het Engels heeft het voordeel een zangerige taal te zijn en het stoort totaal niet dat ‘Die Schöpfung’ hier The Creation wordt. Wie dit werk voor het eerst zou horen, zou hoegenaamd niet kunnen vaststellen dat het om een vertaling gaat. Dirigent Edward Higginbottom leidt het koor en het orkest Oxford Philomusica met de solisten Mhairi Lawson (sopraan), Rufus Müller (tenor) en David Stout (bas) vloeiend in een stijlgetrouwe schepping. Hij doet er niet nog een eigen schepje bovenop, neen, hij houdt zich trouw aan die goede Joseph Haydn zijn partituur en tekst in de mate van het mogelijke. Er waren immers nogal wat versies in omloop van het in Duitsland maar ook Engeland populaire werk waar men in kleine bezetting tot een overladen podium met 200 zangers te werk ging. Historische uitvoeringspraktijk? Begin er maar aan… Geen zorg voor Higginbottom, hij heeft met zijn collegestemmen net geen te klein en net geen te groot koor en met enige Engelse geste weet hij dan ook te melden dat hij met zijn koor dus het ideale koor heeft om heel zachtjes uit de hoek te komen en ook in een tutti lekker alles te geven.
Er zijn wel wat zwakke puntjes in de uitvoering en ik ben niet dol enthousiast maar wel best tevreden over de solisten, het orkest en het koor. Je stelt vast dat er met hart en ziel gewerkt is aan deze uitvoering en dat maakt ze aantrekkelijker. Wie Die Schöpfung of in deze The Creation wil kopen in een heldere versie, die doet met de aanschaf van deze opname een betere koop.

Een uitgave van Oxford Philomusica Records OP008/9

***** 2 – Monteverdi – Vespro delle Beata Virgine
Claudio Monteverdi zijn vespers voor de maagd Maria uit 1610 zijn alombekend en al vele malen op concerten uitgevoerd en door tal van uitvoerders op cd vastgelegd. Monteverdi zou mogelijk de vespers gecomponeerd hebben als solicitatiebrief voor een aanstelling in het pauselijke Rome. Hij wilde meer kerkelijke muziek componeren en Rome scheen hem de stad bij uitstek. Hij vertrok meteen met de nieuwe druk in september 2010 naar Rome en schreef een zoon in het seminarie in. Het mocht niet baten, de vespers geraakten in de vergeethoek tot ze terug leven en wel tot ons kwamen vanaf halfweg vorige eeuw.
Edward Higginbottom leidt het Choir of New College Oxford, het barokensemble Charivari Agréable en de solisten Nicholas Mulroy en Thomas Hobbs (tenoren) samen met de knapensolisten door een Monteverdi met die eigen typische inslag die de Engelse koren zo herkenbaar maakt.  Het koor zingt met verheerlijkende perfectie maar bescheiden beseffend dat ze een werk van een groot genie uitvoeren dat is opgedragen aan de Maagd Maria in een grote devotie. Het is een aanbiddende en lovende interpretatie en zo hoort het. Vandaag zien we het leven minder religieus maar keer terug naar Monteverdi zijn tijd en dan kan je niet anders dan vaststellen hoeveel bepalend religie in het dagelijkse leven was. Als dan een muzikaal genie aan het componeren gaat om de Moeder van Jezus te loven, dan kan het niet mooi genoeg. Wij houden er prachtige muziek aan over en een opname die we naar voor schuiven.

Een uitgave van Novum NCR 1 382

**** 3 – Mozart – Requiem
Zoveel opnames, zoveel interpretaties. Edward Higginbottom en zijn Choir of New College Oxford namen samen met het Orchestra of the Age of Anleightenment en solisten Mozarts Requim op.  We moeten niet opnieuw veel dieper ingaan op Mozarts onvoltooide Requiem, wat mij betreft een requiem dat alle andere oneindig veel malen overstijgt en als geen ander het Leven in al zijn aspecten weergeeft en eindigt in hoop, met zicht op de toekomst. Dat is trouwens Mozart ten voeten uit, hij is altijd hoopgevend in de meest droeve muziek. Hij weet hoe licht te scheppen in de duisternis. We horen het aan de knapen die samen met de mannen verheven de heilzame boodschap weten te vertolken. Hun zang overtreft zelfs het zo geroemde orkest dat met zijn historische instrumenten de klank hertovert die Mozart allicht zo gehoord zou hebben, mocht hij niet vroegtijdig overleden zijn. De alt James Swash, een van de koorknapen net als de sopraan Jonty Ward, heeft een wat te beperkt stembereik maar de sopraan klinkt zeer volwassen in zijn interpretatie en zingt, zeker voor een jongen, zeer zuiver en helder met groot muzikaal gevoel. Tenor Guy Cutting kan je een typisch Engelse tenor noemen met een stem die heel afgewogen geplaatst wordt. De bas Jonoathan Howard is te licht, zijn stem heeft weinig kleur. Het is een stem voor het koor (mogelijk is hij een van de koorzangers?) maar niet voor een solo, laat staan deze solopartij. In het geheel genomen blijft deze opname toch een eervolle weergave van Mozart zijn Requiem die met betere solisten een Gouden Label had gekregen.

Een uitgave van Novum NCR 1383