Auteur Hermine Couvreur
Op zaterdag 21 december 2013 begaf ik me in prettig gezelschap naar AMUZ te Antwerpen om het optreden bij te wonen van Choir of New College Oxford. Geef toe, een buitenlands jongenskoor, uit Oxford dan nog, dat moet wel kwaliteitsvol zijn.
AMUZ is een internationaal muziekcentrum in een historisch monument – de voormalige Sint-Augustinuskerk – met de infrastructuur en akoestiek van een volwaardige concertzaal.
Het onthaal was vriendelijk en we werden naar onze plaatsen geleid, zijnde het doksaal van waar we een pracht overzicht hadden op de scène en het publiek beneden. Het aantal plaatsen op het doksaal is beperkt, wat logisch is, dus moesten we toch even een gevoel van onveiligheid wegslikken toen er meerdere mensen boven kwamen met een meegebrachte stoel en aldus de enige uitweg naar beneden werd versperd …
We concentreerden ons vlug op het programmaboekje dat mooi en overzichtelijk werd samengesteld met informatie en met de originele liedteksten, ook vertaald in het Nederlands.
Choir of New College Oxford
Het koor van New College Oxford, dat reeds bestaat sinds de 14de eeuw, omvat een dertigtal jongens o.l.v. dirigent Edward Higginbottom.
Het kerstrepertoire van deze avond werd opgesplitst in 4 scènes: Verkondiging, Geboorte, De Herders en De Drie wijzen.
De opkomst, waarbij een van de sopraantjes blokfluit speelde, was een lust voor het oog: allen hetzelfde lange rode gewaad met witkanten opstaande kraag, puntige schoenen en een zwarte partiturenkaft netjes in de handen. En ja, overal is er wel zo eentje … een jongen van de achterste rij kwam te laat. Zijn plaats was netjes opengelaten en hij voegde zich zo bescheiden en op het juiste moment toe dat het nauwelijks opviel. Dit kleine feitje deed me sympathiek aan.
Verkondiging
Hoewel duidelijk gedisciplineerd, is er totaal geen starheid waar te nemen. De jongens zingen bezield, de dirigent bespeelt zijn koor, niets ontsnapt aan zijn aandacht. Moeiteloos volgen de liederen elkaar op: O nata lux, Rorate Caeli, Es ist ein Ros entsprungen en There is no Rose. Als inleiding naar de gebeurtenissen in en rond de kerststal, een goede keuze.
Geboorte
Enthousiasme ten top. Het Christuskind is geboren en dat mogen we horen! Na het ‘O magnum mysterum’ wordt er met het ‘Gloria sei dir gesungen’ ten volle gebruik gemaakt van klank en ruimte. Je merkt dat het koor “opgewarmd” is, de grenzen aftast en zelfs verruimt. We zíjn in Bethlehem en vieren ingetogen mee met het ontroerende ‘Jesulein süss’ en ‘Joseph lieber’. Het jubelende ‘Hodie, Christus natus est’ sluit deze episode feestelijk af.
De Herders en De Drie Wijzen
De bezoekers kondigen zich aan. Twee uiterst verschillende standen: de herders en de drie wijzen uit het oosten. Hier mochten de hoogste twee stemmen even van het podium weg, wat wederom gebeurde met respect voor het visuele, het oog wil ook wat en daar is rekening mee gehouden.
De sfeer wordt meteen gezet met het warme ‘Little Road to Bethlehem’. Het iets sterkere ‘Quem vidistis, pastores’ volgt moeiteloos net als ‘Out of your sleep arise and wake’ en het bezoek komt a.h.w. tesamen aan de kribbe met ‘The Shepherds cradle Song’. De schoonheid van de eenvoud blijft hangen en zet zich verder wanneer de sfeer verrijkt wordt met een vleugje “luxe”: De Drie Wijzen doen hun intrede met ‘Videntes stellam’, ‘The Three Kings’ en ‘The Magi’.
Het beurtelings verhalende – als recitatieven klinkend – en meer melodieuze zang, is fascinerend om te horen. Het applaus dat hierop volgt is stevig. Het volledige koor eindigt de voorstelling met een overtuigend ‘The Holly and the ivy’, een zacht ‘Rocking’ en een sterk ‘King Jesus hath a Garden’.
De jongens en de dirigent werden onder daverend applaus in de bloemetjes gezet en we kregen nog een lied als afscheid. Het verlaten van het podium, ik herhaal het nog maar eens omdat het zo’n indruk maakte, verliep weer gedisciplineerd en toch soepel. Ditmaal maakte plots een van de kleine jongens zich los uit de verwijderende rij om terug te hollen naar voren op het podium. Hij boog nog eenmaal en na een vrolijk wuiven voegde hij zich terug bij de bijna verdwenen groep. Een knipoog naar het publiek.
- WAT: Noël Nöel
- WIE: Choir of New College Oxford
- WAAR: AMUZ Antwerpen