*** De opname die Naxos op dvd zette van Cendrillon van Jules Massenet is allesbehalve ideaal. Maar de opera zelf is zo’n charmant werk dat ook een opname die matig goed is, aandacht kan krijgen. De opera verdient immers hoe dan ook een betere bekendheid bij het operapubliek.
De regisseurs van deze productie kozen ervoor het feeërieke van het werk in de context van een circus te plaatsen. Het decor verwijst naar een circustent met kleedhokjes voor de artiesten en slingers met lampjes tot in de nok van de tent. Bizar is toch wel de opening van het werk met een afbeelding van Cendrillon als schietschijf op een plank voor messenwerpers. Zelfs als symbool voor Cendrillon als slachtoffer van de slechte behandeling door stiefmoeder en stiefzussen is deze circusattractie toch wat akelig. De verwijzing komt trouwens geregeld in de voorstelling terug. Het idee van de poppenkast en de kinderen die een sleutel nodig hebben om het verhaal “op te draaien” is dan weer wel een leuke vondst. De clowneske figuren uit de circuswereld zijn ook een constante in de voorstelling, ook in de uitbeelding van de Prins, die met zijn bloedend hart toch wel met een wat vergezochte symboliek beladen is.
Het mooie van de voorstelling begint bij de eerste aria van Cendrillon, Reste au foyer, petit grillon, gevolgd door de uitnodiging voor het bal bij de prins door de Fée, een scène waar zeker charme van uitgaat. Kim-Lilian Strebel heeft als Cendrillon jammer genoeg een scherp, niet zo fraai timbre. Maar gelukkig is de stem zeer buigzaam, wat haar uiteraard erg van pas komt in de mooie melancholische aria Adieu mes souvenirs de joie in het derde bedrijf. Door het vocaal harde ontbreekt het Cendrillon wat aan fragiliteit. Sopraan Katharina Melnikova zingt La Fée met mooie coloraturen en overtuigende présence. De prachtigste scène van de hele opera bij de eik (derde bedrijf, Ah, fugitives chimères) mist wel zijn ontroerende effect door de clowneske figuren. Madame de la Haltière en haar twee dochters zijn hautain getekend, wat past in het stuk. Contralto Anja Jung zingt haar onsympathieke partij met groteske gestes en harde stem.
Het naïeve van de opera is vaak wat kitscherig voorgesteld, maar de wolkjes, duifjes en sterrenhemel zorgen voor een sfeer van droom en irrealiteit. De wanhoop van Cendrillon bij thuiskomst na het bal wordt gesuggereerd in een beangstigende belichting. De Prins is vocaal en als acteur een goede vertolking van mezzo Anat Czarny en de liefhebbende vader Pandolfe is een empathische Juan Orozco.
Al bij al biedt de voorstelling een fantasierijk en soms verrassend geheel. Het mysterieuze is een beetje vertekend door de circusattracties. Fabrice Bollon heeft als Frans dirigent wel de finesse om het orkest van de opera van Freiburg (waar hij chef-dirigent is) doorheen de partituur vol klankkleur en poëzie te loodsen. Zo krijgen we geregeld orkestrale panache te horen met af en toe een vleugje sprookjesachtige tederheid. Maar de voorstelling geregisseerd door Barbara Mundel en Olga Motta in Theater Freiburg in 2017 kan niet wedijveren met de schitterende Cendrillon in regie van Laurent Pelly met Joyce DiDonato en onder leiding van Bertrand de Billy verschenen in 2012 bij Virgin – nu Warner.
- WAT: Cendrillon | Jules Massenet (1842-1912)
- REGIE: Barbara Mundel en Olga Motta
- WIE: Kim-Lilian Strebel, Katharina Melnikova, Anja Jung, Anat Czarny, Juan Orozco
- ORKEST: Philharmonisches Orchester Freiburg en Opern-und Extrachor des Theater Freiburg o.l.v. Fabrice Bollon
- UITGAVE: Naxos NBD0079V
- KOPEN: JPC
