Hoe controversieel de nu populaire bewering dat Sjostakovitsj “de Beethoven van de 20e eeuw” is ook is, het valt niet te ontkennen dat er raakvlakken zijn tussen de twee componisten: vooral hun voorkeur voor muzikale middelen en hun engagement voor historische en politieke eigentijdsheid. Wij zijn echter van mening dat niets als hun late strijkkwartetten materiaal kunnen bieden voor vergelijkende beluistering en analyse. In beide gevallen kunnen we gemakkelijk herkennen wat Edward Said definieerde en besprak als de “late stijl”. En in beide gevallen worden we geconfronteerd met een complexe en levendige dialectiek tussen een proces van abstractie en de morele plicht om vast te houden aan het “hic et nunc”. Zo’n intellectuele en existentiële confrontatie is vruchtbaar zonder oplossing en biedt oneindig veel ruimte voor inzichten en interpretaties. Hier stellen we het eerste deel van de kijk van het Alma Kwartet voor.