De ziel van Johannes Brahms straalt in zijn kamermuziek. In navolging van Mozart en Schubert schreef Brahms twee strijkkwintetten die tot zijn grootste kamermuziekmeesterwerken behoren. Hij wijdde zich vrij laat aan dit genre, maar kon zowel de vreugde als de nostalgie die hij altijd koesterde uitdrukken. Het Kwintet in F groot, op. 88, had een speciale plaats in het hart van de componist en hij beschouwde het als zijn beste compositie. Het werk, dat soms het “Lentekwintet” wordt genoemd, is doordrongen van een bucolische geest en een zachte levensvreugde. Een majestueus, pastoraal eerste deel getuigt van deze vrolijkheid, gevolgd door een melancholisch deel voor de pittige finale. Het Kwintet in G groot, Op. 111, straalt ook kracht uit en drukt de kracht, nostalgie en uitbundigheid van de componist uit. Met zijn echo’s van Weense volksmuziek staat het stuk ook bekend als het “Praterkwintet”, een toespeling op het beroemde Weense park. Deze twee diepgaande werken worden uitgevoerd door het Gringolts Kwartet, wiens eerdere opnames voor BIS, met name die met Arnold Schönbergs kwartetten, zeer lovend zijn ontvangen, en die hier worden vergezeld door de veelgevraagde Finse altvioliste Lilli Maijala.