Tussen de publicatie van het Quatrième Livre de Pièces de Violes in 1717 en het Cinquième Livre in 1725 bood Marin Marais zijn publiek een buitengewone verzameling werken waarin zowel de viool als de viola da gamba werden gebruikt. Deze werken verschillen sterk van de eerdere vioolstukken, zowel wat betreft de gebruikte instrumenten als de formele structuur van de werken: ze omvatten een sonate geïnspireerd op Italiaanse modellen en gelabeld “à la marésienne” (in Marais’ eigen stijl), een stuk op een driestemmig basso ostinato dat doet denken aan de klokken van een Parijse kerk, en een verbazingwekkend monumentaal stuk – “La Gamme” – dat Marais beschreef als een voorbeeld van een kleine instrumentale opera.