Het Collegium Vocale Gent en zijn oprichter Philippe Herreweghe zetten hun opnames van werken van Carlo Gesualdo voort met “Silenzio Mio”, het vierde madrigalenboek uit 1596. Gesualdo, die wordt beschouwd als een van de meest excentrieke maar ook meest creatieve componisten van de late 16e en vroege 17e eeuw, experimenteert hier met nieuwe melodische en harmonische effecten die de luisteraars van die tijd in verrukking brachten. Gedichten van Alessandro Guarini en verschillende anonieme auteurs worden op muziek gezet voor deze vernieuwingen, die allemaal gericht zijn op de expressie van persoonlijke gevoelens, in het bijzonder op een “pathos” die nieuw was op het literaire toneel. Dit vierde boek is een echte historische getuigenis van het artistieke keerpunt dat plaatsvond aan het hof van Ferrara aan het begin van de 17e eeuw en maakt deel uit van het langlopende opnameproject van het Collegium Vocale, dat door critici is geprezen om zijn “homogeniteit, contrapuntische transparantie en helderheid, die zelfs in de meest treurige stukken opvalt” (Diapason).