Terwijl het Requiem van Fauré een monument is van de Franse kerkmuziek, is de Messe de Clovis van Gounod veel minder bekend. Het werd vanaf 1891 gecomponeerd als eerbetoon aan Clovis, die net als Jeanne d’Arc een iconisch figuur was geworden na de nederlaag van Frankrijk in de Frans-Pruisische oorlog van 1870. De twee werken hebben een reflectief en intiem karakter dat de indruk wekt van een terugkeer naar de puurheid van het gregoriaans, maar dit doet niets af aan het jubelende karakter van Fauré’s Requiem: “Deze warme, weelderige klank leidt tot een verheffing van de geest,” zegt Hervé Niquet.

Het werk is hier opgenomen in de versie van 1893, waarin noch violen noch houtblazers worden gebruikt; een latere versie met volledig orkest werd gepubliceerd in juli 1900. O salutaris van Louis Aubert (1877-1968) voor sopraan, viool, harp, orgel en koor en L’Adagio voor viool en orgel van André Caplet (1878-1925) vervolledigen dit programma, dat tot stand kwam in samenwerking met het Palazzetto Bru Zane en met veel passie wordt uitgevoerd door het Concert Spirituel.