Er zijn verschillende zettingen van de mis door Johann Sebastian Bach. De bekendste is natuurlijk de mis in B mineur, de zogenaamde “katholieke” versie. De lutherse eredienst zou hier geen gebruik van hebben gemaakt. Anders waren de kortere Kyrie Gloria-missen, die op hoogtijdagen in Leipzig in het Latijn werden gezongen in de Thomaskerk en de Nikolaikerk. In tegenstelling tot andere hervormers brak Luther veel minder hard met de liturgie van voor de Reformatie.

De grote aantrekkingskracht van Johann Sebastian Bachs korte Gloria-missen ligt in het feit dat ze ons de volwassen en ervaren musicus aan het werk laten zien in de elegante compositiestijl van zijn tijd – de jaren 1730. Het feit dat noch de bekende polyfonie noch de diepe wortels in de Lutherse traditie worden verwaarloosd, sterker nog, dat zelfs koraalinhoud zijn weg vindt in de misdelen, is op zijn beurt het unieke van Bachs combinatorische genie. Kortom: aanstekelijke, over het algemeen vrolijke muziek, maar met de gebruikelijke kwaliteitsnormen, zelfs en vooral waar eerdere composities zijn “gerecycled” – want Bach moet deze stukken enorm hebben gewaardeerd.