Voor Élodie Vignon was de beslissing om Debussy’s complete pianowerken in chronologische volgorde op te nemen wat de Prélude à l’après-midi d’un faune was in Debussy’s tijd: een openbaring! Voor haar is het spelen van deze muziek alsof ze zich terugtrekt in een cocon die alleen van haar is.

De eerste editie van de complete opname met drie schijven begint met Debussy’s vroege werken, die direct geïnspireerd zijn door gedichten van Mallarmé en Verlaine en de mysterieuze dimensie van de sensuele verbeelding bevatten. In de daaropvolgende jaren maakte hij de muziek steeds meer los van de functionele tonaliteit, hield hij de klankruimte open en begon hij uiteindelijk met spectrale muziek.

Debussy liet zich bij het componeren graag inspireren door herinneringen om afstand te bewaren tussen zijn eigen emoties en de emoties die hij bij de luisteraar wilde oproepen. Alfred Cortot sprak over het oproepen van sensaties in plaats van gevoelens en verwierp daarmee de laatromantische esthetiek van emotionele identificatie tussen componist en luisteraar: een verplichting die Debussy te dwingend vond om een open dialoog te kunnen voeren met de luisteraars van zijn werk.

Debussy’s muziek, die de indruk wekt te zijn uitgevonden terwijl ze wordt gespeeld, nodigt ons uit om te dromen om de complexiteit van de wereld beter te begrijpen.