“Le temps des lilas” is een ode aan de romantiek, een liefdeslied en een nostalgische herinnering aan de bitterzoete schoonheid van verloren geluk. Het album is opgedragen aan de muziek van Ernest Chausson en schommelt tussen passie en melancholie, verwondering en nostalgie. Het Concerto op. 21, een briljant werk op de grens tussen kamermuziek en orkest, wordt gedragen door de innemende viool van Pierre Fouchenneret en de kleurrijke piano van David Violi. I Giardini presenteert ook een nooit eerder gepubliceerde versie van Poème op. 25, herwerkt voor viool, piano en strijkkwartet. Het album sluit af met Pauline Buet’s al even gevoelige hervertelling van Chausson en Barbara’s “Temps des / du lilas”, waarbij ze in het eerste geval de cello gebruikt en in het tweede geval de zangstem. Barbara’s lied en Chausson’s melodie zijn een eenvoudig, tijdloos eerbetoon aan de magie van voorbije momenten en de broosheid van het menselijk bestaan.