Simon-Pierre Bestion zette twee Stabat Mater werken naast elkaar die meer dan 150 jaar uit elkaar liggen: “Ik voel dezelfde toontaal, dezelfde expressie van droefheid in deze twee werken,” zegt de oprichter van La Tempête. … “Ik besloot om Scarlatti’s orkestratie te ‘vergroten’ en die van Dvořák te ‘minimaliseren’ zodat ze elkaar op hetzelfde niveau konden ontmoeten. Voor Scarlatti heb ik strijkerspartijen toegevoegd die soms de zanglijnen verdubbelen, colla parte, zoals in die tijd vaak werd gedaan: Hierdoor wordt niet alleen de klank versterkt, maar krijgt de stem ook een extra timbre. Voor de Dvořák heb ik de originele pianopartij getranscribeerd naar zijn minimale orkestrale dimensie, d.w.z. voor strijkers. Dit creëert een gemeenschappelijke klankwereld tussen de twee werken – ik zou zelfs zeggen dat ze dezelfde soort lyriek delen, waarbij alleen de timbres van de piano, het orgel en de theorbe opvallen.”
