“Vaarwel, groot kunstenaar. Echt jouw Beethoven”, zo eindigt een brief die Beethoven op 12 februari 1822 aan zijn vriend Romberg schreef. De twee waren inderdaad vrienden en Beethoven bewonderde en respecteerde Romberg zeer als musicus en componist. De drie sonates op. 5 voor harp en cello (of viool), die in 1803 in Parijs werden gepubliceerd. Deze composities zijn in wezen drie grote concertante sonates, die elk in drie delen verdeeld zijn. Het muzikale materiaal is gelijkmatig verdeeld over de twee instrumenten, waardoor er een constante dialoog tussen hen ontstaat. De compositie bevindt zich op het randje van virtuositeit voor zijn tijd. Romberg neemt een onuitwisbare plaats in de geschiedenis in, niet alleen vanwege zijn muzikale belang, maar ook vanwege alle vernieuwingen die hij bracht in de cellotechniek, de didactiek en zelfs de constructie van het instrument zelf.
