Zijn muziek is niet beschrijvend, probeert niets buiten zichzelf uit te beelden, vertelt geen ander verhaal dan dat van zichzelf. Het album heet Anklam, simpelweg omdat het daar is opgenomen. Het is verdeeld in twaalf delen, gewoon om het een denkbare structuur te geven. De delen hebben nummers omdat ze samen een soort groter muzikaal geheel vormen. De werkelijke betekenis, de innerlijke schoonheid of de muzikale logica wordt aan de luisteraar overgelaten om te ontdekken, te horen of te voelen. Fridolin Blumer opent een grote ruimte van mogelijkheden voor begrip en realisatie door zo nuchter en elementair mogelijk te blijven. Op deze manier creëert hij een geluidskunstwerk dat zowel spiritueel als diep menselijk is.