A Coda di Rondine toont zes variaties van een oude Italiaanse volksmelodie, bekend als La Girometta. De organische betekenis van de oude melodie wordt dus overschreden door heterogene codes, waardoor onverwachte uitkomsten en onvoorziene echo’s ontstaan. Elke variatie is geënt op de voorgaande door middel van een neutraal muzikaal element dat vijf keer terugkeert in het stuk, altijd identiek aan zichzelf: een verbinding die doet denken aan de ambachtelijke techniek die bekend staat als ‘zwaluwstaarten’ Daarom moet de term ‘passages’ worden opgevat in een ‘urbanistische’ betekenis: het zijn galerijen die de pleinen verbinden die de muzikale reis van het Concerto bevolken, en die zouden kunnen lijken te behoren tot ongelijksoortige plaatsen, zelfs als ze muzikaal zijn afgeleid van een enkele melodische reeks. De soloklarinet leidt het discours in voortdurende anticipatie, alsof hij de enige muzikant is die de kaart bezit van de vier ideale pleinen die bezocht, achtervolgd of soms slechts benaderd worden door de instrumenten van het orkest. Dan, aan het einde van de partituur, verschijnt er een vijfde vierkant, totaal verschillend van de andere: een geheugenplaats waar een soort kortsluiting optreedt in het muzikale geheugen van het werk, waarbij alles weer opduikt en alle voorgaande verklarende criteria omverwerpt. Six Memos is een muzikaal antwoord op de waarden die Italo Calvino in 1985 voorstelde in zijn ‘American Lessons’ (Zes herinneringen voor het volgende millennium). Het was niet mijn bedoeling om de zes verschillende situaties te beschrijven, maar om te proberen te reageren op Calvino’s voorstel. De memo’s volgen elkaar zonder onderbreking op, vloeien in elkaar over en beïnvloeden elkaar, en de muziek die ontstaat vertegenwoordigt mijn persoonlijke inspiratie bij het aannemen van de uitdaging om een mogelijk landschap van het volgende millennium te schilderen, met zes waarden in het palet. Not In My Name is een van de hoofdstukken van een breder project dat de complexe en tegenstrijdige relatie tussen hedendaagse artistieke expressie en de maatschappij eromheen aan de orde wil stellen, als antwoord op de uitdaging die de Britse componist Steve Martland stelde voor ‘kunst die de werkelijkheid niet weerspiegelt, maar ermee confronteert; muziek die een protest is voor menselijke waarden en een voorspelling van verandering; en die de mogelijkheid biedt, hoe ver weg ook, van bevestiging’ Hij werd geboren in 1970 en behaalde zijn diploma Compositie aan het Conservatorium van Milaan in 1995. Daarna volgde hij seminars en masterclasses bij de gewaardeerde componisten Paolo Castaldi, John Cage en Louis Andriessen. In 1997 richtte hij samen met Angelo Miotto en Carlo Boccadoro Sentieri Selvaggi op, een groep gewijd aan de uitvoering en verspreiding van hedendaagse muziek. Momenteel doceert hij compositie aan het conservatorium van Milaan.
