‘Buzzing’ : het boeiende leven van de bijen

Onze website is vernieuwd, geef zelf je evenementen in. Heb je een fout gezien. Mail ons!

‘Buzzing’ : het boeiende leven van de bijen

17 januari, 2024
Viviane Redant

Al enkele jaren slaan Symfonieorkest Vlaanderen en de heren van Die Verdammte Spielerei in januari de handen in elkaar voor een bruisend familiespektakel: geestig, speels en toch ook educatief. Klassieke muziek vermengd met een geut gekte. In-steek deze keer: het boeiende leven van de bijen.

Klimaatverandering is een belangrijk onderdeel van wat we global change noemen. De onbedoelde invloed van de mens reikt ver. Denk aan de gecombineerde invloed van verstedelijking, versnippering van natuurgebied, vervuiling, exotische belagers, enz. De diversiteit van het leven – de biodiversiteit – krijgt een meer dan forse dreun. En dat blijft niet zonder gevolgen ook voor de bijenpopulatie. De prangende vraag: is er nog hoop op harmonie tussen de wereld van de mensen en de natuur? Een jong publiek heeft daar zeker oren naar.

Stefaan De Winter, leading man van Die Verdammte Spielerei bedacht een totaalconcept. Om het jeugdig geweld wat in te tomen worden de kinderen in de wandelgangen van deSingel reeds ondergedompeld in de wereld van de bijen: er staan bijenkorven, honingraten, imkeruitrustingen, enz… De kinderen kregen een thuisopdracht: bloemen van crêpepapier maken. Dat zorgt in de zaal voor een kleurrijke bloemenweelde. Een feestdis voor honingbijen.

Kinderen, ouders en grootouders kunnen in een diffuus verlichte zaal hun plekje zoeken. De strijkers lopen door de zaal en imiteren het gezoem van bijen. Stefaan De Winter als imker benadrukt de samenwerking in de bijenwereld. Net zoals een symfonieorkest samenwerkt om troost en schoonheid te creëren. Hij transponeert de bijenkorf naar de concertzaal. De bijenkorf telt een symfonisch orkest in gele T-shirt, 4 zzzaofoons, 1 koningin (de dirigent). Zijn kompanen van Die Verdammte Spielerei, in hun obligaat wit marcelleke en een gele helm op incarneren een bij, een wesp, een dar, een Aziatische hoornaar en een hommel. Elk met hun specifieke gedrag. Uiteraard zorgt dit visuele aspect voor hilariteit.

Het verhaal begint bij de winter. De honingbijen zitten in de wintermaanden met duizenden als een bol opeengepakt in een kast. De belangrijkste taak is het warm houden van het nest om de winter te overleven. Muziek van Beethoven is te horen. Dan wordt het lente en het orkest speelt het ontwaken van de natuur op de tonen van de Tweede Bloemenwalzzz van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski. Er volgen korte fragmenten van Richard Wagner en Richard Strauss. Jong en oud krijgt het verhaal te horen van de levenscyclus van de koningin, haar taak, het werk van de vrouwelijke bijen en de mannelijke darren. Toepasselijk wordt, met de nodige egards van de imker, ‘God zzzave the queen’ van G.F. Händel ten gehore gebracht. De scène komt vol bloemen te staan. Alles wordt aanschouwelijk voorgesteld. Het visuele aspect is miniem en laat veel aan de verbeelding over. De muziek overheerst subtiel en inventief en geeft de teneur ijver, blijdschap en verdriet weer met ‘Azzzes tod’ van Edvard Grieg en ‘Lacrimozzza’ van Wolfgang Amadeus Mozart. Het geheel blijft transparant. Door een rijke afwisseling van melodie en ritmiek is de spanningsboog hoog. De magie van muziek. Gebiologeerd zit klein en groot te luisteren. Een jong publiek dat zich openstelt voor klassieke muziek. In het betoog van de imker is er interactie met het publiek, met vaak een understatement en knipoog voor het oudere publiek. Het intimistische spel van imker Stefaan De Winter zuigt de aandacht op en voert de gedachte mee naar weidse landschappen. Poëzie en humor zijn nooit ver weg maar ook de kritische noot ontbreekt niet. Applaudisseren mag niet, enkel met gezoem maak je bijen blij en toon je appreciatie.

Naar het einde toe krijgt de verteller de hele zaal aan het zingen. De hommel wil uitwijken naar Spanje omdat het daar altijd lekker warm is. Met zijn volle bariton heft hij ‘E viva Espana’ aan en nodigt het publiek uit het refrein mee te zingen. Samenwerking is heel belangrijk. De kinderen mogen hun zelfgemaakte bloemen naar de koningin brengen. Een immense sliert van komen en gaan. Het publiek wordt uitgenodigd om ‘We all stand together’ van Paul Mc Cartney mee te zoemen en als apotheose nog een nummer van Stromae. De groep als geheel musiceert, zingt, exploreert en juicht. Alle conventies worden overboord gegooid. Het vakmanschap en spelplezier knallen ervan af. Hun aanstekelijk dynamisme, de onbedwingbare behoefte om mee te zingen en zoemen en met de armen in de lucht te bewegen zet de toon. Een familiespektakel dat euforisch maakt. De anders serene concertzaal van deSingel explodeert zo waar van enthousiasme. Jong en oud joelt en juicht… een staande ovatie waar geen einde aan komt. Symfonieorkest Vlaanderen & Die Verdammte Spielerei… mis ze volgend jaar niet!

‘Buzzing’, dat zowel bij de poppey jeugd als een klassiek publiek aanslaat. Levenselexir en nectar van het puurste soort.