Bertrand Chamayou, piano

Nominatie Gouden Label – Er is bij mijn weten een flinke dosis lef nodig om als (relatief) jonge pianist een cd uit te brengen met muziek die door zowat alle grote pianisten sedert de uitvinding van de muziekopnamen (Deutsche Grammophon in 1898) vereeuwigd werd. Voor de vuist kunnen we u een tiental componisten opnoemen. Eén ervan is zeker Franz Schubert (1797-1828).

Dit is pas de vijfde cd van Bertrand Chamayou (°1981) die duidelijk en wijselijk gewacht heeft tot hij een volwassen pianist was om zijn kunst vast te leggen op digitale schijfjes… Als knaap van acht begon hij piano te studeren aan het conservatorium van zijn geboorteplaats Toulouse en als 15-jarige was hij klaar voor het grote werk: het befaamde Conservatoire de Paris. Vanzelfsprekend had hij al af en toe recitals gegeven… maar nu kreeg hij les en goede raad van Murray Perahia, Leon Fleischer, Dimitri Bachkirov en Aldo Ciccolini.

Vanaf 2001 ontpopt Chamayou zich tot een graag gehoord solist en begeleider in de meest prestigieuze concertzalen (Pleyel, Gaveau, Capitole) en tijdens de meest befaamde festivals (La Roque d’Anthéron, Montpellier, Orange) van Frankrijk. Hoewel dus voorlopig beperkt tot vijf exemplaren, zijn de cd’s ook juweeltjes in hun genre: Franz Liszt (2006), Felix Mendelssohn (2008), César Franck (2010) en opnieuw Franz Liszt (2011)… met als voorlopige kroon op het werk de puikste pagina’s van Franz Schubert (2014).

Magische toets

U hebt zich allicht ook al vaak afgevraagd hoe het komt dat wanneer een ‘doordeweekse’ pianist slechts één toets van het klavier aanraakt hij dat min of meer aanvaardbaar kan laten klinken maar dat zodra er op verschillende toetsen achtereenvolgend getokkeld wordt meteen duidelijk is wie écht pianist is en wie niet… “Dat is het hele eieren eten”, zegt men bij onze noorderburen wel eens.

Bertrand Chamayou is een bescheiden personage maar met een magische toets. Als u zich daarvan meteen wil overtuigen (koop die cd natuurlijk), luister dan eerst naar het zesde strookje, Litanei (een transcriptie van Liszt). A priori al een ontroerend stukje, maar de manier waarop hier met de meest sublieme piano- en forte-passages en met gedurfde rubato’s wordt omgegaan… garandeert kippenvel. “En dat is altijd een goed teken”, zei een kenner me onlangs nog.

Schubertiade

Het programma is opgevat als een soort recital, of nog beter als een Schubertiade, een bijeenkomst waarop gezamenlijk en informeel gemusiceerd wordt. De term ontstond begin 19de eeuw naar aanleiding van de bijeenkomsten waarop Franz Schubert en zijn vriendenkring van musici en dichters samenkwamen. Salonavonden met een huisconcert-gehalte.

Schubertiades bestaan nog steeds. Vanzelfsprekend vooral rond muziek van Schubert maar in de praktijk minder informeel vanaf het ogenblik dat er een betalend publiek op aanwezig is. Dit terloops.

De naam Wanderer Fantasie – in feite een van de grote bakens in de pianoliteratuur – werd pas tegen het einde van de 19de eeuw bedacht en verscheen oorspronkelijk onder de eenvoudige titel Fantasie opus 15. Dit vindt Chamayou eigenlijk de kern waarrond de hele inhoud van de cd opgebouwd werd.

Auf dem Wasser zu singen, Der Müller und der Bach (transcripties Liszt), 12 Ländler D 790, Allegretto D 915, Ländler nr. 12 D 366, 3 Klavierstücke D 946 en Kupelwieser-Walzer (arrangement Richard Strauss) tonen aan hoe Chamayou door het piano-oeuvre van Schubert ‘laveert’ met grosso modo toch vooral aandacht voor muziek met een landelijk karakter. Het resultaat is een zeer homogeen geheel in een zeer hoogstaande interpretatie.

Optreden

Op 16 & 17 april 2014 treedt Bertrand Chamayou op in Flagey te Brussel, samen met het Orkest van de Munt. Een aanrader van formaat.