Twee klasbakken: veelzijdig componist, pianist en musicoloog Jeroen D’hoe en sopraan Hanne Roos sloegen de handen in elkaar voor een intimistisch programma. Beiden kunnen al terugblikken op een succesvolle carrière. Hanne Roos maakt vooral furore in de operawereld. Zo was ze vorig jaar nog te gast bij Opera Ballet Vlaanderen in de nieuwe productie en uiterst zelden uitgevoerde Der Sibersee van Kurt Weill en momenteel in Mozarts Così fan tutte.
Compagnons de route
Jeroen D’hoe neemt de ondersteunende instrumentale rol voor zijn rekening en licht de keuze van de liederen summier toe. Het oeuvre van Leonard Bernstein (1918-1990) staat centraal. D’hoe en Roos werden getriggerd door zijn veelzijdigheid en grasduinen in zijn rijke oeuvre. Zowel klassieke werken komen aan bod als het meer populaire, de musicalscène van Broadway. De focus wordt opengetrokken naar andere componisten die Bernstein bewonderden en/of schatplichtig aan hem waren. Liedjes waar ze allebei van houden, een crush op hebben en voor het publiek brengen in een broos reliëf van klank en geluid.
Matinee
Het is een namiddagvoorstelling voor senioren en de zaalbezetting doet denken aan de schaars gevulde kerken. Maar dat doet niets af aan de inzet van het hele team. Het decor bestaat uit een vleugelpiano, een taboeret, een kleine tafel met een stoel er achter en een windscherm waarop drie elegante dames geschilderd zijn. Er wordt tijdens de voorstelling ook werk gemaakt van een sfeervolle belichting.
Vlechtwerk
Hanne Roos vult met haar krachtige, wendbare stem en tessituur de ruime zaal van het CC Westrand en brengt een expressie vertolking van Bernsteins pittige “I hate music”. De titel van het lied ontleende hij aan zijn huisgenote Edys Merril. Merril zou naar verluidt de uitdrukking “I hate music” geuit hebben vanwege haar ergernis over Bernsteins constante pianospel en coaching van zangers. Gevolgd door “Serenade”. Bernstein componeerde het als huwelijksgeschenk voor een vriend. Een liedje zonder woorden. Hanne Roos beheerst haar stem perfect waardoor de fraseringen, de nuances en kleuren van lied tot lied variëren.
Wat niet kon of mocht ontbreken: een paar liederen uit de onvergetelijke iconische musical West Side Story die in 1957 in première ging. Onlangs nog was er een remake op Broadway door het talentvolle duo Ivo Van Hove (regie) en Anne Teresa De Keersmaeker (choreografie), jammer genoeg door corona een kort leven beschoren, én een nieuwe film. West Side Story werd gecreëerd door Leonard Bernstein (muziek) en Stephen Sondheim (lyrics). Ze lieten zich inspireren door Shakespeares Romeo en Julia. Hanne Roos zingt er twee liedjes uit, inmiddels uitgegroeid tot standards “I want to be in America”. Hier geen grootse choreografie, maar zelfbewust neemt ze bezit van heel de scène, klimt op de tafel en geeft tussendoor ook nog een stukje dwarsfluit ten beste in samenspel met D’hoe. Vervolgens “There is a place for us”, door de sobere pianobegeleiding des te aangrijpender.
© Filip Meutermans
Het programma meandert van populair naar klassiek. Hanne Roos brengt een aria uit de opera Candide (1956). Terwijl Hanne Roos achter het windscherm verdwijnt, haar jurk er zwierig overheen gooit en zo ostentatief laat zien dat ze van kleding verandert, zingt Jeroen D’Hoe een liedje van Irving Berlin (1888-1989) die het componeerde voor zijn vrouw. Een ode na één jaar huwelijk: “What should I do without you” en onder meer op het repertoire stond van crooner Frank Sinatra. Hanne Roos komt weer tevoorschijn in een knappe sexy black dress en ontpopt zich als verleidelijke dame met een lied uit het cabaretcircuit. De kledingwissel is echter niet zo succesvol verlopen. De rits achteraan haperde. Professioneel betrekt Hanne Roos het publiek in het ongemak. Jeroen D’hoe, als galante en charmante partner, maakt alles met een gimmick in orde.
En het concert gaat verder alsof alles zo gepland was met een lied van de vorig jaar overleden Stephen Sondheim “Losing my mind”, gevolgd door “Summertime” uit de musical Porgy and Bess van Georges Gershwin (1898-1937). Roos duikt van de ene emotie in de andere met het lied “I hate men” uit de film Kiss me Kate. Ze brengt het als femme fatale op een onderkoelde manier waardoor het des te hilarischer wordt. Jeroen D’hoe wisselt even van instrument en begeleidt op contrabas “Just give me a little just a little bit’s enough”. Afgerond wordt met het lied “Mayby this time” dat in de film Cabaret gezongen werd door Liza Minelli.
Beide performers kregen van het handvol publiek een warm en dankbaar applaus en dwongen nog een toemaatje af. Het was ruim een uur lang puur genieten.
WIE: Hanne Roos & Jeroen D’hoe
WAT: Bernstein meets Broadway
WAAR: CC Westrand Dilbeek
WANNEER: dinsdag 1 februari 2022, 15u
© Filip Meutermans
© Filip Meutermans
© Filip Meutermans
© Filip Meutermans
© Filip Meutermans
© Filip Meutermans
