Het is gewoon een teken van historisch onrecht dat hoboïsten moeten dragen’. Dat was de klaagzang van Leon Goosens, die de algemene opvatting verwoordde dat de negentiende eeuw een crisistijd was in de geschiedenis van de hobo. Als een sneeuwbaleffect is het idée reçue, dat het instrument in onbruik raakte omdat het onverenigbaar werd geacht met de esthetiek van de romantische expressie, van generatie op generatie overgeleverd. Deze opname brengt een handvol suggestieve composities uit het Frankrijk van het begin van de negentiende eeuw aan het licht om deze gangbare opvatting te herzien. Deze werken, die allemaal nooit eerder zijn opgenomen, behoren tot een groot corpus van verwaarloosde negentiende-eeuwse kamermuziek voor hobo en fortepiano, en getuigen van een levendige, dynamische traditie van blazersspel in Frankrijk. Hier uitgevoerd op een Franse hobo met tien toetsen van Guillaume Adler (Parijs, ca. 1835) en een fortepiano van Erard (Parijs, 1840), benadrukken deze sentimentele en lyrische rariteiten op prachtige wijze de unieke klankkleuren en speeleigenschappen van deze zeldzame originele modellen.
*Als u een aankoop doet via bovenstaande link krijgen wij een kleine vergoeding. Zo kunnen we u blijven voorzien van recensies en artikelen. Door iets via onze link te kopen, steun je ons in het schrijven van nieuwe artikelen. Producten worden voor jou nooit duurder als je gebruikmaakt van onze links.
