Naar jaarlijkse gewoonte is er in de maand maart, de maand dat Peter Benoit overleed in 1901, een concert waarin zijn werk centraal komt te staan. Het is zo één van de vaste waarden, waartoe het Benoitfonds en het conservatorium van Antwerpen zich verbonden hebben. Ditmaal werd de financiële hulp van de Unie Van Belgische componisten mee ingeroepen om dit concert mogelijk te maken.
In het eerste deel konden we eindelijk nog eens luisteren naar Benoit’s Sonate voor piano,een huzarenstuk, met passie gebracht door Jozef De Beenhouwwer. Een uitgebreide compositie met grote gebaren en dito structuur, waarmee Benoit de luisteraar wou overtuigen dat hij zich niet enkel wat amuseerde met kleine salonstukjes, die makkelijk succes verzekerden. De twee eerste delen zijn zeker geslaagd, maar zowel bij het scherzo, dat weinig harmonisch boeiend was, en het laatste deel, dat echt geen kroon kon zetten op het geheel, viel hij wat door de mand. Spijtig dat Benoit het later allemaal niet eens goed herzag, anders waren we in de Vlaamse muziek toch een mooi en evenwichtig werk rijker geworden.
Het contrast met het tweede deel, waar Peter Verhoyen en Aldo Baerten optraden, was behoorlijk opvallend, maar daarom niet minder boeiend.
Peter Verhoyen, nog maar pas laureaat van de Fuga trofee van de Belgische componisten Unie, speelde eerst de piccolo inleiding, die Vic Nees schreef voor het instrument bij zijn koorwerk ‘Birds and Flowers ‘ uit 1973. Heel eenvoudig en gespeend van elk groot gebaar, maar zo eerlijk.
In eenzelfde atmosfeer wist het driedelig werk van Piet Swerts ‘ Le Tombeau de Ravel, het publiek te boeien, waarvoor Peter Verhoyen begeleid werd door Yasuko Takayashi. Aldo Baerten bracht twee oud-leraars van het Conservatorium in herinnering. Van August Verbesselt, die in de jaren 60 de cursus Muziekanalyse en vormleer als eerste in België uit de grond stampte, beluisterden we de streng geconstrueerde Diptiek voor fluit en piano. En Jef Maes werd alle eer aangedaan in een sprankelende vertolking van het Andante en Scherzo uit 1935 voor fluit en piano.
Een warm applaus lokte nog een miniatuurtje (Dansend Fonteintje) los voor piccolo, fluit en piano van Hendrik van Schoor. Welke parels zal een volgende Benoitherdenking ons opbrengen?
- WAT: Herdenking Peter Benoit
- WAAR: Conservatorium van Antwerpen
- WANNEER: 16 maart 2017
- FOTO: m.t.
