De term “belcanto” slaat dan wel op het “mooi zingen” maar deze periode, en zeker Rossini’s oeuvre, hebben enkele impressionante harppassages. Je speelt voor dit project op een Engelse dubbelpedaalharp van Erard. Maar je twijfelde eerst tussen die dubbelvoudige en een enkelvoudige Franse Erard. Kan je ons vertellen hoe je zo’n keuze maakte en wat het gekozen instrument juist heeft dat het zich zo goed voor dit repertoire leent?

M: Allereerst kijk ik naar de periode en naar de plek. Met Rossini zitten we in 1816. Voor de harp is dit een kantelpunt. Je hebt enerzijds de 18e-eeuwse harp waarbij de klankkast gebouwd is zoals die van een luit. Deze harp bestond uit verschillende plakjes die tegen elkaar gezet werden. Dit model had ook al pedalen waarbij de snaren verkort konden worden. Dit gebeurde via een systeem van crochetjes of haakjes. Daarmee kon je de snaren al een halve toon verhogen. Deze harpen hadden een prachtige krulvorm met rococo-versieringen. Het zijn zeer tere instrumenten met fijne snaren. Dit soort harpen werd voornamelijk in Parijs gebouwd en ze werden nog tot 1830 aan het conservatorium gebruikt om te onderwijzen.

M: Maar op het einde van de 18e eeuw is Sébastien Erard (1752-1831) de harp beginnen te vernieuwen. Hij heeft het instrument steviger gemaakt. Bijvoorbeeld de klankkast is niet langer zoals die van een luit maar is bijna een halve boomstam. Door de stevigere klankkast kon ook de snarenspanning wat groter. Aan de voorkant van het instrument is een aparte zuil gekomen en de mechaniek in de hals werd anders. Het systeem met crochetjes werd vervangen door vorkjes om op die manier een snaar te kunnen verkorten. In Erards vroege harpen was dit eerst een halve toon hoger maar vanaf 1810 werden zelfs twee halve tonen mogelijk. Hij heeft toen die dubbelpedaalharp gepatenteerd. Er waren twee harpfabrieken: een in Parijs en een in Londen. De dubbelpedaalharp werd eerst in Londen gebouwd. Dat was meteen een succes en alle toonsoorten werden op de harp mogelijk.

M: Om dan terug te komen op de vraag, wat kies je dan? We zitten in 1816 maar we bevinden ons niet meteen in Parijs of Londen. In plaats daarvan zitten we in Napels. We hebben documentatie dat er in die tijd verschillende Erard-harpen in de stad aanwezig waren. Dat doet vermoeden dat Rossini waarschijnlijk ook voor een Erard-harp componeerde. Dus dan is de vraag, kies je voor een dubbel- of een enkelvoudige? De dubbelpedaalharp die ik heb meegenomen, dateert uit 1812. Dus qua datum zit die goed. Hij heeft net een tikkeltje meer klank dan de enkelvoudige Franse Erard. Ik heb dan een grote optelsom gemaakt en erover nagedacht en uiteindelijk heb ik voor de dubbelpedaalharp gekozen. Een juiste keuze want tijdens de repetities heeft het instrument al mooi geklonken. De klankverhouding met het orkest is mooi in balans. Deze namiddag oefenen we voor het eerst met de solist.