Bruno Cocset, een eminent ambassadeur van de barokcello, maakt hier een tienerdroom waar: het opnemen van de sonates van Beethoven.
“Als we haar van binnenuit herontdekken, overweldigt deze muziek ons: haar kunst van de mise en abyme, haar vermogen om af te wijken van het formele schema, om zover te durven gaan als de ongecontroleerde vlaag van razernij of de pauze in het tempo… Van de kant van een kampioen van de metronoom (Beethoven heeft aan de creatie ervan meegewerkt) schept deze dwingende greep naar de vrijheid onmetelijke ruimten, die uitvoerder en toehoorder in onbekende, onvoorziene diepten duwen… De piano en de cello zijn gedurende het hele verhaal met elkaar verbonden door een vruchtbare, doordringende, opwindende complementariteit”.
Op de fortepiano bespeelt een jarenlange muzikale partner, Maude Gratton, twee verschillende instrumenten, gekozen al naar gelang het karakter van elke sonate: een Weense piano naar Johann Andreas Stein en een originele John Broadwood uit 1822, een model dat in Wenen circuleerde en dat Beethoven zelf bespeelde. Om dit repertoire op de grens van classicisme en romantiek te kunnen uitvoeren, heeft Bruno Cocset een nieuwe cello besteld bij een andere trouwe partner.
*Als u een aankoop doet via bovenstaande link krijgen wij een kleine vergoeding. Zo kunnen we u blijven voorzien van recensies en artikelen. Door iets via onze link te kopen, steun je ons in het schrijven van nieuwe artikelen. Producten worden voor jou nooit duurder als je gebruikmaakt van onze links.
