“De leerling overstijgt de meester” is een gezegde dat in het geval van leerling Steven Kleeven wel eens bewaarheid kan, of zeg ik beter ineens zal, worden. Niet iedere 14-jarige pianist krijgt door een solist van het hoogste niveau de kans aangeboden les van hem te krijgen én meer, samen met hem te concerteren. Jean-Claude Vanden Eynden is die meester…
U moet écht eens naar minstens een concert gaan in de D’Ieteren Gallery, wanneer de gelegenheid zich voordoet. Het is het privé-museum van D’Ieteren, de importeur van de Volkswagengroep, Audi, Porsche en nog een aantal automerken. Op de tweede verdieping van de hoofdzetel bevindt zich een magnifiek automuseum met ook enkele koetsen. Middenin het museum is een halfopen zaal geconstrueerd waar regelmatig kamermuziekconcerten worden gegeven.
Terwijl in Flagey de Klara’s werden uitgereikt (zie het verslag van Roger Creyf) luisterde ondergetekende naar een mogelijke toekomstige winnaar van een Klara. Wat naast de vele perfect gerestaureerde auto’s opviel, was vooral de akoestiek die best te doen is. Je zou het niet verwachten in dergelijke zaal: redelijk laag plafond, half open ruimte. De houten wanden die zijn aangebracht houden de muziek binnen luisterbereik en niets gaat verloren ondanks dat de klank een beetje kort en ietsje droog is.
Steven Kleeven die we ons herinneren van zijn mooie samenspel met Roeland Hendrickx op de Uitreiking Gouden Labels 2018 in Geel, concerteerde samen met de gelauwerde Jean-Claude Vanden Eynden.
De oudere berusting, het jeugdig enthousiasme
Het eerste nummer van het concert mistte ik volledig: verkeersdrukte en parkeerproblemen door een Europese top. Zo gaat dat dan. Jean-Claude Vanden Eynden speelde de vierde ballade opus 52 van Frédéric Chopin (1810-1849). Zijn pianospel is loepzuiver, beheerst, klankrijk al overheersen pianissimo en een trager tempo. Een groot deel komt voorzichtig en bedachtzaam over, de krachtige virtuoze passages donderen in volle fortissimo door de zaal.
Van Franz Liszt (1811-1886) speelde Steven Kleeven de tweede ballade S 171. Waar de ‘oude meester’ meer ingetogen en in zichzelf gekeerd musiceert, overdondert de jonge puber het publiek. Al is het niet alleen veel energie in deze ballade. Steven weet genuanceerde finesses te toveren in zijn alom pianistiek spel dat zelfs ontroering teweegbrengt. Precies dat wat Liszt wilde met dit werk.
Na de pauze, die wat langer duurt allicht om de mensen de vele wagens te laten bewonderen in het museum waar een koets staat zoals deze waarin Franz Schubert (1797-1828) mogelijk zelf reisde, luisteren we naar diens Fantasie voor 4 handen op piano, D 940. Kijk, alleen al het gebaar van Jean-Claude Vanden Eynden om deze jongen op het podium te brengen en er samen vierhandig spel mee uit te voeren, vraagt toch alle lof. Het is ontzettend moeilijk voor zoveel jonge mensen hun talent aan het publiek te tonen, te veel mensen krijgen de kans niet door te breken. Als je dan zo een duw in de rug krijgt, dan verdient dat een grote pluim op de hoed van de kansengever.
Als een trouw duo, dan al jarenlang op elkaar ingespeeld is, vertolken beiden deze bekende fantasie. De sopraanpartij is gegund aan Steven Kleeven en hij speelt ze zangerig, met zeer verzorgde versieringen. Het is altijd weer genieten van dit werk, hoe ‘platgespeeld’ het ook moge zijn. Het jonge talent rondt de concertavond af met het tweede scherzo opus 31 van Chopin. Alweer een knappe prestatie die kan wedijveren met heel wat professionele pianisten, al horen we dat de jongen toch wat moe wordt. Het programma dat hij speelde is dan ook niet van de poes. Wat ons over heel de lijn opviel, is dat deze tiener sinds zijn optreden voor de Uitreiking Gouden Labels van Klassiek Centraal nog een enorme vooruitgang heeft geboekt. Hij is bij zijn lerares Marijke Oers duidelijk in goede pianohanden.
- WAT: pianorecital romantische muziek
- WIE: Steven Kleeven en Jean-Claude Vanden Eynden
- WAAR & WANNEER: D’Ieteren Gallery, Brussel, vrijdag 22 maart 2019
