Gouden Label Nog geen twee jaar is het Avanesyan Trio actief. De broers Hrachya (viool) en Sevak (cello) vormen samen met Julien Liebeer (piano) dit jonge ensemble dat nog veel van zich zal laten spreken. Maandag 6 februari waren we aanwezig op het zesde concert op rij van ‘Podium Jonge Musici’ in deSingel. Een memorabele muzikale avond zou het worden.
Gouden Label Nog geen twee jaar is het Avanesyan Trio actief. De broers Hrachya (viool) en Sevak (cello) vormen samen met Julien Liebeer (piano) dit jonge ensemble dat nog veel van zich zal laten spreken. Maandag 6 februari waren we aanwezig op het zesde concert op rij van ‘Podium Jonge Musici’ in deSingel. Een memorabele muzikale avond zou het worden.
Enthousiast als altijd porde de organisator van de reeks, Carlo Schreiber, me aan om zeker te komen ‘want het zou weer heel goed worden’. Dat de reeks Podium Jonge Musici knap is opgebouwd en er naar talent werd gezocht, is ons van in het begin duidelijk geworden. We wilden wel geloof hechten aan de vurige woorden van Schreiber maar het is op het podium dat alles duidelijk moet worden. Naar het concert dus. Stilaan komt ook meer volk in de zaal voor deze concertreeks. Eindelijk. Zo moet het verder evolueren, 150 mensen is nog te weinig voor het geboden niveau dat elke professionele middelmaat overstijgt.
Armeense vioolschool
Het valt wel op dat er nogal wat Armeense violisten hoge toppen scheren met als stralende parel op de kroon Sergei Katsjatrian, winnaar van de KEW viool 2005. Een van hen is Hrachya Avanesyan. In de wandelgangen wordt wel eens gefluisterd over ‘de Armeense vioolschool’ maar het is docent viool aan het Lemmensinstituut, Tigran Maytesian, die ons vertelt dat die school niet bestaat. Hij vertelt ons dat de school in Armenië niet meer of niet minder is dan de aloude, bij ons haast teloorgegane, Belgische vioolschool met als meest opvallende namen Henry Vieuxtemps en Eugène Ysaye. Die laatste kreeg ooit 'zijn' wedstrijd van ‘zijn’(…) koningin Elisabeth zoals je weet. Die wedstrijd betekende de absolute doorbraak van onze vioolschool al werd ze om welke redenen dan ook later verdrukt voor wat ik de Joods-Russische of beter nog, de Joods-Slavische school noem. Reden dat ik ze zo noem is omdat de invloeden van het joodse vioolspel, onder meer terug te vinden in de klezmermuziek, en het Slavische vioolspel in elkaar vloeien. We herkennen die school onder meer door de grote exuberante vibrato’s en de glissando’s. Die school wordt meer en meer verdrukt vandaag de dag en kijk eens aan? Armeense violisten, zoals Maytesian en Avanesyan, brengen ons onze eigen bijna vergeten vioolschool terug tot leven. De zuiverste viooltoon is de boodschap en die boodschap wordt perfect vertaald.
Haydn, Brahms en Babadjanyan
Joseph Haydn (1732-1809), hoe meer werken je van hem aandachtig beluistert, hoe meer je respect groeit voor deze componist. Niet alleen omwille van de grapjes die hij in zovele werken tevoorschijn tovert maar de moeilijkheidsgraad van deze zo eenvoudig in het oor liggende muziek, is niet te onderschatten. Dilettanten zullen zijn werk niet moeten uitvoeren en dilettanten? Dat zijn de leden van het Avansyan Trio in geen geval! Dat horen we in elke noot, elke boogstreek, elke toets van het Trio in e XV12 meteen. Julien Libeer zijn communicatie met de viool en cello is opmerkelijk. Zo’n oogcontact zie je niet elke dag. De cello speelt er warm op in en de viool? Hemels, hemels, hemels. Wat een puurheid, wat een warme helderheid straalt de viool uit die antwoordt op elk detail van Haydn, aan het instrument opgelegd door Hrachya. En dan die viool op zich: een droom van verlangen die bewaarheid wordt, is haar klank, gemaakt door de handen van Antonio Stradivari in 1717. Als zo’n viool op dergelijke wijze beroerd wordt, dan krijg je een stille zaal en bravogeroep.
Het vriendelijke en veeleisende trio van Haydn werd gevolgd door een heel wat minder vriendelijk, technisch zeker even moeilijk (zeg moeilijker) Trio nr.3 in c opus 101 van Johannes Brahms (1833-1897). Brahms na Haydn hoor je sommigen vragen, een goed idee? Deze avond in elk geval. Dit is een doorwinterde uitvoering van ijzersterk interpreterende uitvoerders. Ze weten hoe het er aan toe gaat in Brahms' hoofd en elke aanwezige krijgt zijn deel. De viool doet het opnieuw samen met een overtuigde piano en een zelfzekere cello. Tijd voor een drankje.
Na de pauze is het opnieuw de beurt aan Papa Haydn en alweer mogen we genieten, deze keer van zijn Trio in A XV 35. Droom je weg in een van de overladen roccocozalen in de paleizen van Esterhazy, het kan bij deze. Wegdromen kan niet bij het Trio in fis van de ons onbekende Arno Babadjanyan (1921-1983). Woorden schieten te kort om dit meesterwerk te beschrijven. Het is zuivere 19de eeuwse romantiek, het is neo-romantiek, het is zo hedendaags als maar kan maar het is voor alles een alomvattend trio dat je met open mond, zonder adem te halen, dwingt te luisteren. Is het post-Rachmaninov zoals in het programmaboekje staat? Deels wel maar het is veel meer, de Armeense componist verweeft de romantische Russische muziek sinds het laatste kwart van de 19de eeuw samen met laatromantiek – zeg eventueel post-Rachmaninov – en hedendaags tot een pakkend melodieus verhaal dat je naar nog doet verlangen. Het is tijd voor een cd. Het Avanesyan Trio is er meer dan klaar voor.
Het concert is het voltallige publiek en mezelf dermate bevallen dat we het Avanesyan Trio een bijzonder erkenning willen geven, ter aanmoediging om de ingeslagen weg te blijven bewandelen. Het is een trio van hoog internationaal niveau. We geven een ‘Gouden Label aanmoedigingsprijs’ die wordt overhandigd tijdens de Gouden Labels op 23 juni in het Provinciehuis van Antwerpen.
