Het was met grote spanning uitkijken naar het concert door het wereldberoemde Artemis Quartett en de pianiste Anna Vinnitskaya (eerste prijs KEW piano 2007). Dergelijke veelbesproken topklasse hoor je niet elke dag en dus vol goede luistermoed naar Brussel, Bozar.

Al bij de eerste noten van het Strijkkwartet nr. 3 van Ludwig Van Beethoven hoorde ik wat ik nooit wil horen: een eerste violist die een zinvol onder de toon zit. Dat toonvast gebrek zou nog opdagen in het concert en het viel op dat ze dit maskeert met brede vibrato’s en zo nu en dan een onvoorzichtige glissando. Over heel de lijn van deze concertavond zou ze ook te dominant en soms brutaal spelen. Nee, de nieuwe samenstelling van het kwartet valt me tegen en beantwoordt hoegenaamd niet aan de grote naam die het kwartet in het verleden opbouwde. Beethoven steeg niet uit boven de middelmaat, nergens een spatje lyriek, geen gebonden spel, soms te weinig harmonie tussen de vier strijkers. Ik heb al veel beter gehoord van veel minder bekend. Jammer.

Na de niet begrepen Beethoven werd het publiek overvallen – want zo kwam het me over – met het derde strijkkwartet van Béla Bartók. Waarom toch dit werk zo hard uitvoeren? Het zou gebaseerd moeten zijn op volkse melodieën, maar dat moeten dan wel aanvallende oorlogsliederen geweest zijn. Althans, zo werd het hier uitgevoerd. Er waren bekorende passages, maar hoe dan ook te weinig. Bartók wilde dan al aanhaken op de late Beethovenkwartetten, iets wat naar mijn gevoel niet geheel gelukt is, en als je dan speelt zoals hier het Artemis kwartet deed, dan schort er wat.

Na het op adem komen tijdens de pauze, hoopte ik toch op beter want niemand minder dan Anna Vinnitskaya zou meeslepen in het overbekende kwintet voor piano en strijkers van Robert Schumann. We mogen blij zijn dat Anna Vinnitskaya piano speelde. Ze deed alle moeite van de wereld om contact met het kwartet te krijgen. 101 keer ondernam ze pogingen om de strijkers aan te kijken, om hen zachter en zingender te doen spelen, maar het waren zoden aan de dijk. En zo zette ze dan zelf ineens nogal kloppend het laatste deel in, al was het om te zeggen: kijk, ik kan ook grof zijn. Er is echt veel werk aan de winkel om van het Artemis Quartett terug te maken wat het ooit was en als dat niet lukt, dan is het beter te stoppen voor er nog meer potten worden gebroken. Ik heb Beethoven, Bartók en Schumann gemist.

• WAT & WIE: Artemis Quartett & Anna Vinnitskaya met Beethoven, Bartók en Schumann
• WAAR & WANNEER: Bozar, Henry Le Bœfzaal, vrijdag 24 februari 2017
• Foto’s: Artemis Quartett © Felix Broede, Anna Vinnitskaya © Marco Borggreve