De muzikale en opnamecarrière van de pianiste Victoria Terekiev wordt door de jaren heen gekenmerkt door een sterke consistentie in het onderzoek en de ontdekking van de Oost-Europese muzikale poëtica. Al in haar eerste publicatie bij Da Vinci Classics [Pancho Vladigerov, Miniatures, 2018, C00134] toonde Terekiev zich uitdrukking van een wereld die om vaak extra-muzikale, nog steeds niet volledig kan worden gewaardeerd door het enorme publiek van fans en musici.
De beslissing om haar eigen weg te vervolgen door zich te wijden aan een componist als Aram Khachaturian (1903-1978), in een eerste project dat preludeert op de complete pianowerken van de componist, is dan ook bijzonder veelzeggend en geldt als een van de belangrijkste titels uit haar carrière als vertolkster, en het is geen toeval dat de gekozen titel juist “An Armenian in Moscow” is.
Khachaturian, van Armeense afkomst, stond namelijk jarenlang aan de spits van de muzikale organisatie in de voormalige Sovjet-Unie en was tevens een productief componist van concerten, balletten en symfonische muziek. Optimistisch en lichtvoetig, kan zijn muzikale poëtica alleen maar worden beschouwd als een gevolg van de dictaten van die tijd en ondanks een enorme productie in bijna elk genre, liet hij een beperkte hoeveelheid muziek gewijd aan de piano na.
Het kan echter gemakkelijk worden gerangschikt onder de gelukkigste en meest succesvolle die in de 20e eeuw zijn geschreven, bezaaid met ware juweeltjes zoals de Toccata (1932), de Sonatina (1958) of de schitterende Masquerade Suite (1941-44), allemaal werken die op dit album zijn opgenomen.
Naast deze meesterwerken plaatst Victoria Terekiev echter andere, niet minder belangrijke werken van de componist, die blijk geven van een groot vermogen om zich zowel binnen de meest minieme en ogenschijnlijk eenvoudige vormen te bewegen, zoals het Children’s Album (1926 – 1947), als binnen meer imposante en verhalende structuren zoals het Poem (1927), een van de waarschijnlijk meest succesvolle en fascinerende stukken die Khachaturian ooit heeft gecomponeerd en dat dankzij de huidige interpretatie pure muziek wordt, ver voorbij het instrument, de periode of de plaats van conceptie.
Als een moderne Aedo geeft Victoria Terekiev in dit onthullende project een stem terug aan een auteur naar wie nog te weinig wordt geluisterd en aan een wereld die slechts ten onrechte ver weg lijkt en die, onbevooroordeeld observerend, rechtstreeks tot het hart weet te spreken, haar eigen verhaal vertelt en een viaticum wordt voor dat van de mensheid.
*Als u een aankoop doet via bovenstaande link krijgen wij een kleine vergoeding. Zo kunnen we u blijven voorzien van recensies en artikelen. Door iets via onze link te kopen, steun je ons in het schrijven van nieuwe artikelen. Producten worden voor jou nooit duurder als je gebruikmaakt van onze links.