**** De indrukwekkende Tudor-serie op TV prikkelt misschien de nieuwsgierigheid naar de manier waarop een van de belcanto-componisten bij uitstek, Gaetano Donizetti het trieste lot van de verstoten Anne Boleyn door de harde machts-en seks-hongerige Henry VIII verwerkt in zijn koninginnendrama Anna Bolena. 

**** De indrukwekkende Tudor-serie op TV prikkelt misschien de nieuwsgierigheid naar de manier waarop een van de belcanto-componisten bij uitstek, Gaetano Donizetti het trieste lot van de verstoten Anne Boleyn door de harde machts-en seks-hongerige Henry VIII verwerkt in zijn koninginnendrama Anna Bolena. De Weense Staatsopera gaf er vorige lente een bejubelde productie van die nu op DVD te zien is. Anna Netrebko die voor het eerst de rol van Anna Bolena opnam, Elena Garanča als Giovanna Seymour en Ildebrando D’Arcangelo als Enrico VIII, je zou er geen filmcast voor in de plaats willen hebben.

De gespannen verhouding tussen Anna Bolena en Giovanna spreekt niet alleen uit hun meer dan sublieme zangprestatie maar ook uit hun expressieve acteerstijl. De mimiek van hun gezicht kan met de vele close ups van de DVD letterlijk als detailportretten gevolgd worden en de twee zangeressen leggen hun zieleroerselen visueel en vocaal bloot met nuance en met de angst en ambiguïteit waarmee ze elkaars rivalen zijn. Anna Netrebko is de gedroomde belcantiste voor deze partij met haar weelderige vocale kleur en prachtige pianissimi. Haar superbe techniek maakt samen met haar overtuigend acteren de slotscène tot een onweerstaanbare finale. De gekwetste koningin is een onschuldige, gebroken jonge vrouw geworden die een aangrijpende waanzinscène zingt in Al dolce guidami. Elena Garanča is een evenwaardige partner met haar fluwelen mezzo en onvoorstelbare en vooral zinvolle virtuositeit. Ildebrando D’Arcangelo straalt de beangstigende autoriteit van Enrico VIII uit, even fervent-verliefd op zijn nieuwste vrouwelijke verovering als hardvochtig en niets ontziend in zijn verstoting van Anna. Hij zet zijn donkere bas-bariton zowel seksueel-verleidelijk als sinister-dreigend in. De cast van de drie hoofdpersonages laat dus geen wensen open. Anna’s huismuzikant, Smeton vertolkt door de mezzo Elisabeth Kulman vind ik een beetje neutraal en tenor Francesco Meli als Percy, de uit ballingschap teruggekeerde vroegere geliefde van Anna lijkt pas in het tweede bedrijf zijn drive (en klank) als belcanto-tenor te vinden.

De regisseur Eric Génovèse mag blij zijn dat hij met zo’n drie ras-acteurs kan werken die op zich veel présence aan hun personage geven, want zijn regie doet niet veel meer dan een prentje bij de tekst, in een sober decor beheerst door grijs en zwart met een paar rekwisieten. De kostuums zijn rijk en die van Anna en Giovanna zijn in een prachtvolle groen-grijze changeant-tint. Ook het koor moet het stellen met onhandige en stereotiepe bewegingen en lijkt in de slotscène wel in de weg te staan.

Van bij de eerste noten van de ouverture (de fluit en hoorn gevolgd door het thema in de diepe strijkers) voel je de belcanto-adem van Evelino Pido. Zijn stijlvolle en preciese dirigeren laat de weelde aan klank van het orkest van de Wiener Staatsoper tot zijn recht komen in de prachtige melodieën van Donizetti’s opera. Samen met de drie protagonisten zorgt hij voor een adembenemende opname van deze koninginnen-opera.