**** Tussen de (nog steeds) zeer talrijke ‘klassieke’ cd’s die jaarlijks op de markt verschijnen, zijn er zeer weinig uitsluitend aan de saxofoon gewijd. Dat heeft zijn redenen. Ten eerste omdat de saxofoon door Adolphe Sax (1814-1894) werd uitgevonden en pas op 23 maart 1846 gebrevetteerd… en dat is relatief laat in de muziekgeschiedenis. Ten tweede omdat deze instrumentenfamilie (sopraan, alt, tenor, bas) vooral in de jazz haar vruchtbaarste adepten gevonden heeft.

**** Tussen de (nog steeds) zeer talrijke ‘klassieke’ cd’s die jaarlijks op de markt verschijnen, zijn er zeer weinig uitsluitend aan de saxofoon gewijd. Dat heeft zijn redenen. Ten eerste omdat de saxofoon door Adolphe Sax (1814-1894) werd uitgevonden en pas op 23 maart 1846 gebrevetteerd… en dat is relatief laat in de muziekgeschiedenis. Ten tweede omdat deze instrumentenfamilie (sopraan, alt, tenor, bas) vooral in de jazz haar vruchtbaarste adepten gevonden heeft.

Wondermooi

Maar hoe wondermooi elk van deze instrumenten – solo of in groep – wel klinkt, hoort u bij de eerste noten op de cd van het Anemos Saxofoonkwartet. Anemos betekent wind, storm, adem, ziel, geest en leven! Dat krijgt u allemaal te horen… Het kwartet bestaat uit Kristan Dehertog, Bart Van Beneden, Kurt Bertels en Wesley Capiau, die als student aan het conservatorium van Brussel als het ware op natuurlijke wijze een kwartet vormden. In 2012 wonnen ze de Youth ’n Classic competitie, wat leidde tot de opname die u in handen krijgt. Een saxofoonkwartet is net zoals een strijkkwartet een orkest in het klein. Van de schelle schittering van de sopraansaxofoon – die doet denken aan de klarinet – tot de lage tonen van de bassaxofoon… die, niet verwonderlijk, refereert aan de diepe klank van een orgel. Dit zijn in sui generis klanken ‘uit de buik’ die bij wijlen zorgen voor kippenvel bij wie daar gevoelig voor is. “Altijd een goed teken”, zegt een melomaan me vaak.

Korte gids

“Through Time” is een reis in de tijd met muziek geschreven tussen 1936 en 2006. Een korte gids.

In zijn vijfdelig Recitation Book neemt de Amerikaanse componist David Maslanka (°1943) ons mee naar bekende oorden, de wereld van Gesualdo da Venosa en Johann Sebastian Bach. Het gaat hier echter niet om bewerkingen zoals die van Bl!ndman of het Amstel Quartet, maar om een originele compositie met – toegegeven – citaten van voornoemde meesters uit een ver verleden. We herkennen inderdaad Der Du bist drei in Enigkeit en Jesu meine Freude en O Salutaris Hostia, maar dat is het dan. De titels evoceren een brede boog: van Broken Heart tot Durch Adams Fall met afwisselend meanders van mediterende momenten en ware stroomversnellingen van noten.

Organist/componist Thierry Escaich (°1965) kennen we van pedagogisch werk (o.a. voor saxofoon) en van een indrukwekkende rist composities voor orgel. Hij doceert compositie en improvisatie aan het conservatorium van Parijs.

Met Le Bal zitten we volop in de moderniteit van expressieve improvisaties. Maar zoals elke echte kunstenaar wel weet: de beste improvisatie is er een die zeer goed voorbereid is… 

Met Astor Piazzolla (1924-1992) heb ik een haat/liefde verhouding. Dat komt allicht door de talrijke ‘goedkope’ uitvoeringen van zijn nochtans intrinsiek zeer diepgaande muziek. Die lichtvoetigheid bedriegt, net zoals die van George Gershwin (1898-1937) bijvoorbeeld. Maar laat dat u niet afleiden. Met de (onafwendbare) Histoire du Tango zitten we meteen in de ‘core business’ van Piazzolla. Bordel 1900, Café 1930, Night Club 1960 en Concert d’Aujourd’hui zeggen genoeg… denk ik.

Ter afronding een even bekend werk: het Adagio van Samuel Barber (1910-1981). Volgens de legende zou Barber zich een rustige rivier hebben voorgesteld die (in zijn droom) aangroeit tot een sterke stroom. We gaan zeker akkoord met Arturo Toscanini, een van de grootste dirigenten aller tijden, toen die zich liet ontvallen: “Semplice e bella”.

Tip

Bij deze krijgt u de tip om naar deze cd te luisteren met open oren (nogal wiedes), maar vooral met een open geest. De doorgewinterde melomaan herkent natuurlijk wat te herkennen valt, maar deze cd is ook toegankelijk voor wie in de eerste plaats kennis maakt met de wondere sonoriteit van de saxofoon en met  het idioom van ‘moderne’ klassieke muziek. Wees niet bang: hier geen atonaliteit of een andere beproeving of teistering van uw goede smaak… Toch krijgt u ook de raad mondjesmaat te proeven, met andere woorden: niet alle 66 minuten ineens. Een puntgave productie waarvoor het de moeite loont naar de cd-winkel te hollen.