Vandaag de dag is het trendy om oude muziek of wat men oude muziek is gaan noemen, met enige volkse inslag te gaan uitvoeren. Sommigen menen felle Arabische en/of Turkse invloeden te moeten ontdekken in onze polyfonie en renaissance muziek wat best mogelijk is maar is dat een reden om het te gaan zingen op een nep veredelde volkse en dus namaak arabisch/turkse wijze?
Vandaag de dag is het trendy om oude muziek of wat men oude muziek is gaan noemen, met enige volkse inslag te gaan uitvoeren. Sommigen menen felle Arabische en/of Turkse invloeden te moeten ontdekken in onze polyfonie en renaissance muziek wat best mogelijk is maar is dat een reden om het te gaan zingen op een nep veredelde volkse en dus namaak arabisch/turkse wijze? Heeft bijvoorbeeld Claudio Monteverdi die zijn scholing kreeg van de Vlaamse Polyfonisten, echt wel verwezen naar die weinig academische zang? Gaat men niet te ver in bepaalde dingen en vergeet men de essentie van die muziek niet? Namelijk het brengen van Schoonheid door zeer sterk geschoolde zangers in instrumentalisten die de opdracht hadden, net als alle andere kunstenaars, te veredelen, alles mooier te maken?
De Accademia Piacere onder leiding an Fahmi Alqhai heeft met deze cd een allegaartje gemaakt van Monteverdi’s muziek. Sommige delen zijn buitengewoon mooi, rijk, heerlijk om naar te luisteren. Ze leveren volmaaktheid zoals Monteverdie ze componeerde. Dan weer wordt het trendy hedendaags, zingt met nep-volks uit de keel zonder die pijn te doen want de zangtechniek schofferen is de stem schade toebrengen en zover willen de uitvoerders het niet laten komen. Het is zo storend om alles door elkaar te gooien dat het luisteren je danig op de heupen gaat werken en je maar één actie kan ondermenen: de cd afzetten ondanks de schitterende passages. Ieder diertje zijn pleziertje maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat Monteverdi behoorlijk boos zou zijn voor deze bizarre cd waar schoonheid en lelijkheid nog maar eens bewijzen niet samen te gaan en waar het lelijke zo parmant het schone schoffeert dat je het geheel terzijde legt.
