De concertreeks Amazing Haydn gaat verbazingwekkend van start met allerlei pareltjes van piano trio’s van de meester Haydn zelf en zijn leerlingen Ludwig Van Beethoven en Ignaz Pleyel.
Met de Triobeweging (WoO 39, 1812) in si bijt het Trio VanBeethoven Wien de spits professioneel en spontaan af. Een werk geschreven voor de 10-jarige Maximiliane Brantano, voor iets kleinere handjes, desalniettemin rijpe muziek. Voor de pauze volgen ook nog het Pastoral-Trio van Haydn zelf en het Trio in do (Ben 441) van Ignaz Pleyel. Het Trio houdt wel van een Mozart-frequentie ondanks dat Mozart niet op het programma staat. We merken goed dat, zoals het hoort bij muziek uit de klassieke periode, het melodieuze veel meer aan bod komt.
Het Trio van Haydn zit vol verrassingen en met een charismatische timing gaan de muzikanten erop in. Samenhang is het woord voor dit Weense Trio, het onderling contact is goed merkbaar en op zichzelf maken ze er ook al heel wat moois van. Fraaie dubbelgrepen komen vanwege de strijkers en de pianist zorgt voor een stevige en knappe houvast van het geheel. Het stuk van Pleyel is aangenaam en niet slecht, muziek die wel eens vaker aan bod mag komen. Helder en muzikaal genieten de muzikanten erop los.
Plezier en gedrevenheid kenmerkt dit optreden.
Buitenbeentje Beethoven
Als we luisteren, merken we dat de Beethoven karakter zoals we het meestal kennen altijd al aanwezig was, ook in vroeg werk. Zijn piano trio (Aartshertog, opus 97) is van een heel andere allure dan de geprogrammeerde werken die we eerder hoorden. In welke periode hij ook geboren zou geweest zijn, zijn ideeën waren vooruitstrevend, zijn persoonlijkheid was steeds sterk aanwezig. Het is fijn vast te stellen dat de verbinding Mechelen -Beethoven nog steeds als een vanzelfsprekendheid beschouwd wordt. Tenslotte was zijn grootvader, Lodewijk Van Beethoven afkomstig van Mechelen. Begrijpelijk is onze hoofdredacteur hier trots op als Mechelaar.
Het concert werd besloten met de finale van Beethovens opus 1, nummer 1. Ook hier merken we weer zijn unieke kracht. Het lijkt op Mozart, maar toch is het anders en ook geen Haydn. In zijn composities weet Van Beethoven ook echt te spelen met de muziek en de muzikanten zetten het vraag en antwoord effect dat erbij hoort mooi in de verf. Het Trio Van Beethoven Wien stelt niet teleur en verdient terecht zijn brood of in dit geval een fles Gouden Carolus en maakt er een mooie namiddag van om nog van na te genieten.
