Nominatie Gouden Label Als je de naam van Lodewijk Mortelmans hoort op de radio, dan gaat dat in 95% van al die keren over ‘Het Wielewaalt en het Leeuwerkt’, alsof de man niet veel meer dan dat ene pianowerkje componeerde. We herinneren ons bijvoorbeeld maar al te graag de cd met symfonisch werk uitgevoerd door deFilharmonie onder leiding van Martyn Brabbins (een uitgave van het Britse label Hyperion) en die met een Gouden Label van Klassiek Centraal bekroond werd.
Nominatie Gouden Label Als je de naam van Lodewijk Mortelmans hoort op de radio, dan gaat dat in 95% van al die keren over ‘Het Wielewaalt en het Leeuwerkt’, alsof de man niet veel meer dan dat ene pianowerkje componeerde. We herinneren ons bijvoorbeeld maar al te graag de cd met symfonisch werk uitgevoerd door deFilharmonie onder leiding van Martyn Brabbins (een uitgave van het Britse label Hyperion) en die met een Gouden Label van Klassiek Centraal bekroond werd.
Wat een verrijking van ons patrimonium op cd! Zo was er ook de betreurde Philibert Mees die meer dan eens werken van Mortelmans niet alleen wereldwijd uitvoerde en telkens met groot succes maar die ook opnam. Nu is er een cd ‘When the Soul Listens’ (het moet alweer in het Engels, foei toch met die vieze gewoonte van taalmiskenning!) met onder meer ook her vermelde werkje maar gelukkig ook zoveel meer amper gekend werk voor piano aangevuld met drie liederen.
Die liederen! Zet ze maar naast de liederen van grote namen want daar horen ze thuis. Mortelmans was geen onbenullig plaatselijk notenschrijvelaar. Hij wist wat hij deed en dat hoor je ook aan het ‘eenvoudige’ dat uit zijn muziek spreekt. Alsof het allemaal zo rustig kan, vlotjes, vredig. Om die rust te laten komen over de luisteraar en hem niet in slaap te wiegen maar echt nauw tot de muziek te betrekken, ben je een heer en meester in het vak.
Pianist Peter Vanhove speelt vlot, eerlijk, pretentieloos en dient in eerbied het werk van Lodewijk Mortelmans. Hij sprankelt waar het moet, legt de nodige accenten waar het vermag en weet met korte pauzes de ademhaling kans te laten en zo de spanning er in te houden. Heel mooi speelt hij. Waarom kennen we hem te weinig in Vlaanderen?
We zouden de cd 5 sterren geven moest Vanhove alleen deze cd gevuld hebben en geen goud omdat er soms toch meer vuur mag zijn, vinden we. Maar dan krijg je op het einde van de cd drie liederen gezongen door de Oekraïense contratenor Yuriy Mynenko. In een geslaagde uitspraak (hij moet er fel op geoefend hebben!) vertolkt hij die Vlaamse Ziel zoals geen Vlaming het zou kunnen. Hij ontroert sterk. Kippenvel. De pianist begeleidt uitstekend.
Door die drie Kunstliederen (met hoofdletter!) en de wijze waarop ze worden uitgevoerd, is deze cd met overtuiging een Nominatie Gouden Label waard want we horen grote kunst qua compositie én uitvoering en dit sluit aan bij onze Vlaamse polyfonisten, bij onze Vlaamse Primitieven (tiens, Frans Mortelmans, broer van, was een zeer verdienstelijk kunstschilder). De muziek past in onze begijnhoven, bij onze Vlaamse Reuzen, kathedralen, belforten, stoeten en zo veel meer. Welja, ik ben bij het horen van deze muziek trots een telg van dit volk te mogen zijn. We hebben een grote cultuurgeschiedenis en die moeten we koesteren. Deze cd draagt daar aan bij.
