Na Wagners Rheingold in de Munt bespeelde Alain Altinoglu nu in Bozar de Rijn, en wel met de Rheinische van Schumann, zijn derde symfonie. Maar eerst was er nog een ouverture uit Die Rheinnixen of Les Fées du Rhin van Jacques Offenbach. Ook al met een Rijnse connotatie. Gezwind als altijd komt Altinoglu het podium op. En zoals de bomvolle zaal hem bijna met gejuich begroet, lijkt hij toch méér dan gewoon populair te zijn. Een even hartelijke ontvangst was er voor die jonge concertmeester en violiste Sylvia Huang.
De opening was dus voor die Elfenkoor-ouverture die Offenbach later als Barcarolle gebruikte in zijn Les Contes d’Hoffmann. Het orkest bracht dat geliefde kleinood met een uiterst verfijnde afwerking. Het was een verrassing toen nadien het Jeugdkoor van De Munt in vol ornaat aantrad. Uniform gekleed, in een lange en rode jurk, allemaal vrouwen op een paar jongens na, die in zwart pak staken maar met gepaste felrode das. Een pluim voor dat kostuumatelier van De Munt alweer. Wonderlijk mooi en dat was ook het werk dat ze kwamen zingen. Dickinson Songs van de Waalse componist Benoît Mernier. Met wat een rijkdom aan kleur en uitgebreide instrumentatie zette hij die paar gedichten van de Amerikaanse Emily Dickinson op muziek, inclusief marimba en vibrafoon. Nu eens sprookjesachtig, soms zwaar gecomponeerd, dan weer vederlicht zoals de poëzie van het lied Snowflakes dat vroeg. Harmonisch aanzwellende golven verklanken “My garden like the beach” en soms schieten de stemmen alle kanten uit en die stemmen dat zijn er meer dan vijftig en allen zingen ze de zeven liederen zonder partituur. Knap. Sinds Jeroen D’hoe’s Songs for the Crossing hoorde ik geen mooier werk voor koor en orkest dan Merniers Dickinson Songs.
Het concert sloot af met wat wellicht de publiekstrekker van de affiche moest zijn, Die Rheinische van Robert Schumann. Klassiek en keurig afgewerkt, Alle vijf delen meer dan degelijk uitgevoerd met vooral veel zuiver werk voor de hoornisten en de andere koperblazers. Voorspelbare symfonische muziek van een componist die onderweg van Dresden naar Düsseldorf (waar hij stadsdirigent kon worden) inspiratie vond in die machtige Rijn. Maar dé ontdekking van de avond was zonder twijfel de liedcyclus waarvoor Mernier zijn inspiratie vond in die mysterieuze poëzie van de enigmatische 19e -eeuwse Amerikaanse dichteres Emily Dickinson.
Nog dit: daverend applaus voor alle uitvoerders maar ook en speciaal voor tweede violist Eric Robberecht. Na lange jaren trouwe dienst werd hij in de bloemetjes gezet want met dit concert nam hij afscheid van zijn pupiter bij het Muntorkest.
WAT: Ouverture uit Les Fées du Rhin. Jacques Offenbach;
Dickinson Songs, Benoît Mernier;
Die Rheinische, derde symfonie van Robert Schumann.
WIE: Symfonieorkest van De Munt o.l.v. Alain Altinoglu en het Jeugdkoor van De Munt o.l.v. Benoît Giaux.
WAAR: Paleis voor Schone Kunsten, Brussel
WANNEER: zondag 19 november 2023
