Tore Tom Denys: “De weinig bekende Johannes Passion van Adriaen Willaert is zijn enige bewaard gebleven zetting van het lijdensverhaal van Christus. Met deze opname wil ik aantonen dat er in de renaissance een compositorische vernieuwing plaatsvond die de voordracht van het lijdensverhaal op Goede Vrijdag (dat toen traditioneel gezongen werd in unisono, gregoriaans) muzikaal interessanter wilde maken. De passie is op een vernieuwende polyfone, maar homo-ritmische manier gecomponeerd: elke stem zingt tegelijkertijd dezelfde tekst. Zo blijft de tekst goed verstaanbaar, en wordt de luisteraar geboeid door de manier waarop het verhaal wordt gepresenteerd.”

Alle “rollen” die in zijn Johannes Passion voorkomen zijn polyfoon bezet. De rol van de Evangelist is vierstemmig uitgewerkt; Jezus driestemmig; Pilatus, Ancilla en Petrus tweestemmig; en de menigte (turba) zesstemmig. Na de dood van A. Willaert is dit werk waarschijnlijk nooit in zijn oorspronkelijke vorm uitgevoerd, zoals te vinden is in de deelboeken (manuscripten, niet gedrukt).

De “eenvoudige” magere en voor de luisteraar begrijpelijke manier waarop deze passies werden gecomponeerd, zou een gevolg kunnen zijn van de aanbevelingen en beperkingen die de componisten werden opgelegd door hun superieuren, die op het Concilie van Trente (1545-1563) naar oplossingen zochten om de liturgie aantrekkelijker te maken. Daarbij speelde de muziek een belangrijke rol.