Op 15 juni 2014 brachten de sopraan Hendrickje Van Kerckhove en pianist Nicolas Callot in de Onze-Lieve-Vrouwekapel van het Elzenveld te Antwerpen, een bloemlezing uit liederen en lyrische pianostukken van de Noorse componist Edvard Grieg (1843-1907).
Op 15 juni 2014 brachten de sopraan Hendrickje Van Kerckhove en pianist Nicolas Callot in de Onze-Lieve-Vrouwekapel van het Elzenveld te Antwerpen, een bloemlezing uit liederen en lyrische pianostukken van de Noorse componist Edvard Grieg (1843-1907).
Na een kort voorwoordje van Nicolas Callot over de gekozen muziek, die te weinig aan bod komt in de concertzalen, werden we meteen in diezelfde muziek ‘gegooid’ met ‘Hjertens Melodier Op.5’.
Hendrickje Van Kerckhove zingt met expressie, gevoelig en toch ingetogen. Bij elk nieuw lied werd de zang alsmaar maar boeiender, sommige liederen hadden een verhalende ondertoon maar droog was het nooit. Droefheid voerde de boventoon, met hier en daar een opgewekter lied zoals ‘Lok’. De woorden, hoewel in het Noors gezongen (en spijtig genoeg niet vertaald in het programmaboekje) lieten weinig twijfel over de inhoud.
Hendrickje Van Kerckhove gaat moeiteloos over van het ene lied naar het andere. Haar stem klinkt nooit scherp wat je bij een sopraan kunt verwachten. Dat was voor mij positief verrassend. De pianobegeleiding van Nicolas Callot sloot perfect bij de zang aan, opvallend sterk aanwezig, bij ‘Moderen Synger’ iets te luid in de hoge tonen.
Bij de eerste pianosolo ‘Opus 47 – Melankoli’ viel het me meteen op hoezeer Nicolas Callot zich haast fysiek onderdompelt in de muziek. Vooral zijn mimiek leidde me soms af van zijn spel. Met gesloten ogen luisteren was voor mij persoonlijk nodig.
Dansen nemen in de Lyrische stukken van Grieg duidelijk hoorbaar een belangrijke plaats in, doordrongen van volksverhalen … zeer mooi, tintelend haast en bij ‘Op.54 -Trolltog’ ronduit wild.
In het programma staat dat de cyclus één grote spanningsboog overloopt en je meesleept in de melancholie en heimwee van het Noorden. Wel, deze belofte werd ingelost. Het applaus loog er niet om en werd tot drie keer beantwoord met nog een lied.
‘Kveldssang for Blakken’ bleef nog lang bleef doorklinken.
