De drie werken van Oestvolskaja schetsen een angstaanjagend beeld van haar getormenteerde geest. Alleen al de ongewone bezettingen, met hoofdrollen voor onder andere de tuba en de piccolo, werken ontwrichtend. Eigenlijk zijn haar stukken gebeden, maar ze tonen geen spatje ingetogenheid, laat staan devotie. Ze roepen, brullen, vloeken haast tot god – al zijn er weinig tekenen dat die luistert. Sjostakovitsj’ liederen getuigen dan weer van zijn gekwelde zelfbeeld, dat beheerst werd door onzekerheid. Ook bij hem klinkt het besef door dat hij schreef voor dovemansoren. Met een minimum aan noten en een maximum aan impact wordt dit gegarandeerd een indrukwekkend concert. Het New European Ensemble zet daarbij alweer een nieuwe stap in zijn continue inspanning om half vergeten meesterwerken van onder het stof te halen. Met zangers als Stotijn en Faveyts is de diepgang letterlijk én figuurlijk verzekerd.