Verdwijntijd

November 2016. Sofie Vanden Eynde is bang dat haar hart zal stoppen met kloppen. Haar dokter beitelt de diagnose met drukletters in papier: burn-out. Ze is een lege huls, een uitgebrand huis. De luitiste zwijgt. Bijna een jaar lang. Daarna spreken haar snaren een andere taal. De stilte heeft een plek gekregen en verdwijntijd heeft zijn verontrustende eindeloosheid verloren. Sofie vatte haar ervaringen in een recital tussen ruis en helderheid, verwarring en rust, wanklank en harmonie. Auteur Annemarie Peeters zocht woorden voor de tocht naar het nulpunt en terug. Actrice Katelijne Damen leende haar stem aan Sofies innerlijke dialoog. De subtiele klanken van oude meesters als John Dowland, Robert de Visée en Francesco da Milano en de naar stilte hengelende muziek van Vladimir Gorlinsky haken zich vast aan haar relaas. De luit biedt troost en houvast. Altijd.