Aan de hand van vier Scandinavische componisten neemt 7à8 Saxophone Ensemble de luisteraar mee op een reis door het noorden van Europa. De muzikale verkenningstocht start is Zweden met een vrijwel ongekende naam. Het is een selectie uit Bilägers Musiquen (1744) van de Zweedse barokcomponist Johan Helmich Roman (1694-1758) die klinkt. Deze feestelijke muziek ter gelegenheid van een koninklijk huwelijk zet meteen de goedgemutste en opgewekte toon van deze cd.

Thomas Pechot verzorgt de arrangementen op dit album. Romans barokke werk komt aangenaam tot zijn recht met de warme klank van dit saxofoonensemble. Om toch een deel van de oorspronkelijke barokklank te bewaren, speelt Jonathan Bridoux de basso continuo op het klavecimbel mee. De versmelting van barok met de romantische uitvinding van de saxofoon geeft dit werk een unieke sound.

Na Zweden trekken we naar het westen richting Noorwegen met een klassieker van Edvard Griegs (1843-1907) Peer Gynt Suite n°1 op.46 (1888). Als men denkt aan Scandinavische muziek is deze muzikale zetting voor Henrik Ibsens gelijknamige toneelstuk een van de eerste werken dat in het hoofd springt. Het is dus een voor de hand liggende keuze maar toch klinkt het nieuw. Opnieuw is het de opmerkelijk warme kleur van het saxofoonensemble die voor een frisse luisterervaring zorgt.

In het bijzonder komt het tweede deel “Åses død” [Asse’s dood] uitzonderlijk goed tot zijn recht. De diepe, donkere klanken van de bassaxofoon gespeeld door Fabrice Muratore geven het een onheilspellend karakter. Daarboven kleuren de andere saxofonen in verschillende combinaties deze dodenmars. Opnieuw een arrangement dat ingenieus met timbre speelt.

Na te kunnen ontsnappen uit de hal van de Bergkoning, steken we het water over en komen we toe in Denemarken. Daar klinkt Pan and Syrinx op.49 (1918) van Carl Nielsen (1865-1931). In deze pastorale scène vertelt de muziek de legende hoe de god Pan de panfluit uitvond. De verliefde god zat achter de bosnimf Syrinx aan maar zij moest niets van zijn avances weten. Aan de rand van de rivier vroeg ze om hulp en veranderde ze net op tijd in riet. De gefrustreerde Pan zuchtte en het riet produceerde een aangename toon. Hij sneed het riet en ontwierp de eerste panfluit.

Voor het geluid van de panfluit te imiteren en het personage van Syrinx te verklanken, maakt Nielsen in de orkestrale versie overvloedig gebruik van de houtblazers. Deze solo’s worden op dit album verzorgt door sopraan- en altsaxofonen. Een effect dat de ijle wind imiteert. Daarnaast wordt het saxofoonensemble door drie percussionisten vergezelt waarvan één de xylofoon en het klokkenspel bedient. Dit is een belangrijke toevoeging aan de bezetting. Het genereert een vollere klank en maakt het mogelijk om het programmatische karakter van dit symfonische gedicht volledig tot klinken te brengen.