25 jaar I Solisti Del Vento

De tijd vliegt snel, gebruik hem wel. Dat spreekwoord leerden we in de lagere school en de meester van het college prentte het in ons hoofd zeggend: haast en spoed is zelden goed. Meteen snapten wij, kleine jongens van een jaar of 9 er niks van. Wie beide spreekwoorden in een muzikaal project al 25 jaar vorm geeft: I Solisti Del Vento.

De tijd vliegt snel, gebruik hem wel. Dat spreekwoord leerden we in de lagere school en de meester van het college prentte het in ons hoofd zeggend: haast en spoed is zelden goed. Meteen snapten wij, kleine jongens van een jaar of 9 er niks van. Wie beide spreekwoorden in een muzikaal project al 25 jaar vorm geeft: I Solisti Del Vento.

In een oogopslag vermelden wat het blazersensemble I Solisti Del Vento in de 25 jaar dat het bestaat – ja de tijd vliegt – realiseerde, is onmogelijk. Daarvoor is een blik in het boek, 25 jaar programma’s aller aard, chronologisch opgesteld, de beste aanrader. Het is geen gewoon herdenkingsboek geworden, het is een boek dat wel degelijk al de programma’s overloopt, uiteraard meer info over al die jaren werking verschaft en met goed uitgezocht beeldmateriaal, zonder overdadig te zijn, het geheel duidelijk voor ogen brengt. Dat er niet overhaast is te werk gegaan en men de vliegende tijd wel gebruikte om een rijk gevarieerd pallet aan projecten te vullen, kan niet ontkend worden.

I Solisti Del Vento is meer dan alleen maar mooi muziek van partituren spelen. Het tekent ook voor totaalprojecten met podiumvullende programma’s waar theater, figuren en decor even centraal staan als de musici in een vormgevend verhaal. Het heeft hen van succes naar succes gebracht en internationale erkenning verleend.

25 jaar met festival

Het kerngebeuren rond het 25-jarig jubileum was het Summer Festival I Solisti 2013 in Lier, einde augustus. Met een druk bijgewoonde internationale 5-daagse  masterclass en verschillende concerten met enkele wereldcreaties van componisten van bij ons (Wim Henderickx en Robert Groslot) benadrukte het ensemble dat het de voorbije en nog komende tijd goed gebruikt(e).

Op het Summer Festival luisterden en keken we naar ‘Rossini’s geheime recept’, een productie uit 2011 in samenwerking met Theater Taptoe (Ann De Prest & Luk de Bruyker). Het is een fantasierijk theaterstuk, met muziek uit de bekende opera Il Barbiere de Siviglia, bewerkt voor blazers. Zeer toegankelijk voor iedereen, kenner of niet. Het is een ideale deuropener om jong en oud niet vertrouwd met theater en/of klassieke muziek, in die bijzondere wereld die zo boeiend is, te introduceren.

I Solisti Del Vento en studenten Masterclass olv Etienne Siebens – foto © Klassiek Centraal

In de voormalige Jezuïtenkerk van Lier – een kerk die snakt naar een grondige binnenrestauratie – het is niet om aan te zien hoe dit monument er staat te treuren! – stroomde de zaal opnieuw vol voor het avondconcert met het Concerto voor piano en blazers van Robert Groslot. Deze geniale compositie kende haar wereldcreatie, weliswaar in een bewerking voor groot blazersensemble want Groslot schreef het voor symfonisch orkest. Een werk voor de grote podia, zoveel is zeker. De wereld heeft er een zeer knap hedendaags werk bij. Een werk dat de verbeelding tart. Sluit de ogen en zie een bizarre toverwereld met angstwekkende taferelen en zoete romantische droommomenten voor je ogen verschijnen. Wat een brok inspiratie die het uitgebreid ensemble – de kern aangevuld met een hele reeks jongeren die de masterclass volgden – geleid door Etienne Siebens en met Jan Michiels aan het klavier, op meer dan behoorlijke wijze uitvoerde. We wachten tot een volledig professioneel en gepassioneerd (Vlaams) symfonisch orkest dit werk in al zijn kleuren zal ten gehore brengen. Wie niet wist dat oorspronkelijk de strijkers een zeer belangrijke taak hebben in dit werk, hoorde het gewoon niet. Een sterk staaltje muzikale kunde van componist, dirigent en pianist die heel het ensemble, ook de niet ervaren jongelui, meetrokken in dit soms veel spektakel kennende concerto.

CD-trilogie

Mogen we de eerste cd-box van I Solisti Del Vento, uitgebracht in eigen beheer, zo noemen? Een trilogie?  De cd-box is een staalkaart van de verscheidenheid waar het ensemble voor staat. CD-1 doet je luisteren naar Wolfgang Amadeus Mozart met zijn Grand Partita en de bewerking van zijn Requiem, in opdracht van het ensemble geschreven door Christian Köhler.

De tweede cd brengt de ‘grote mensen’ terug in de kinderwereld met het sprookje De Markies van Carabas (ofwel de gelaarsde kat). Warre Brogmans vertelt op de hem zo typerende manier de tekst van Herman Mariën. Robert Groslot schreef de muziek die me Peter en de Wolf in de herinnering brengt ook al is de muziek heel anders. Het verhaaltje kan meegelezen worden – het cd boekje is voor de gelegenheid een sprookjesboekje met prettige illustraties van Gerda Dendooven – zodat het luisterende kind goed kan volgen.

De derde cd ligt me persoonlijk veel moeilijker met nieuwe werken van Wim Henderickx en Frederik Neyrinck. Deze laatste grijpt mijns inziens teveel terug naar de feitelijk afgeschreven avant-garde. Hij is niet echt origineel te noemen. Jammer. Henderickx is een verhaal apart. Hij doet je soms wegdromen en de boeddhistische belletjes zijn subtiel aanwezig. Naar Wim Henderickx moet je luisteren terwijl je je in de Himalaya waant en de boeddhistische kloosters voor ogen haalt. De voor ons onwezenlijke kilte, stilte, verte, de kleurenpracht in die kloosters enzomeer: Henderickx beleeft ze op zijn manier en vertaalt ze op ‘zijn westers’ zodat we het (een beetje) kunnen begrijpen.

Francis Pollet

I Solisti Del Vento rondde het jubeljaar af met een concert in het raam van het Klarafestival. Het concert werd rechtstreeks uitgezonden op Klara. Francis Pollet, artistiek en zakelijk leider van het ensemble, mocht terecht het enthousiasme van het publiek te beurt vallen. Je hebt een drijvende kracht nodig, achter elk initiatief. Een goed product op zich is niet voldoende want als het niet of verkeerd wordt aangeboden, hoe goed het ook mag zijn, dan bekomt het nooit het marktaandeel dat het verdient. Welaan, het is Francis Pollet die het op zijn naam mag schrijven en we zetten hem bij deze graag (virtueel) in de bloemetjes. We wensen I Solisti Del Vento nog minstens 25 jaar extra!