**** Iemand die tussen de mazen van de actuele belangstelling glipt (en blijft glippen) is de Poolse componist Alexandre Tansman (1897-1986).
**** Iemand die tussen de mazen van de actuele belangstelling glipt (en blijft glippen) is de Poolse componist Alexandre Tansman (1897-1986). In 1919 kwam hij naar Parijs maar had er als 22-jarige geen flauw vermoeden van dat zijn werk relatief snel op de affiches in de Franse hoofdstad en later ook in heel Europa zou prijken. Hij werd bovendien bijna meteen aanvaard in de kring van befaamde collega’s als Ravel, Schmidt, Roussel, Milhaud, Honegger, Stravinsky en Bartók!
In 1925 werd Tansman zelfs bekend over de Atlantische Oceaan, dankzij dirigenten als Koussevitsky, Monteux en Stokowski. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich tijdelijk in Amerika (begrijpelijk vanwege zijn Joodse roots), maar in 1946 keerde hij terug naar Parijs (hij had in 1938 het Frans staatsburgerschap verkregen). Hij overleed in 1986.
Zijn niet onaanzienlijk oeuvre omvat 2 opera’s, 7 symfonieën, concerto’s voor verschillende instrumenten en pianomuziek, waaronder ook werk voor beginnende pianisten. Vreemd dus, dat we hem nu ver moeten gaan zoeken… In de jaren 1970 verdween hij abrupt uit de belangstelling bij de opkomst van het minimalisme. Het is pas de jongste jaren dat hij weer meer aandacht krijgt, maar opnamen van zijn muziek zijn nog schaars.
Eliane Reyes (° Verviers, 1977) hoeven we u niet voor te stellen. Haar eerste recital gaf ze op 5-jarige leeftijd en amper 11 debuteerde ze in het Tibor Varga Festival. Ze studeerde bij Jean-Claude Vanden Eyden maar ook bij Jacques Rouvier, Michel Béroff, Brigitte Engerer en Alan Weiss. Namen die bij pianominnende melomanen klinken als grote klokken. U leest veel, zo niet alles, op www.eliane-reyes.com en moet alleen nog onthouden dat zij doceert aan het Conservatoire National Supérieur de Musique in Parijs. Eliane Reyes is de minzaamheid zelve en ik ben geneigd te beweren dat dit hoorbaar is in haar vertolkingen.
Haar jongste cd, met muziek van Alexandre Tansman omvat 24 intermezzi, een zevendelige Petite Suite en een korte Valse Impromptu. Met uitzondering van laatstgenoemd werkje zijn dit stuk voor stuk wereldpremières op cd!
Het werk van Tansman staat qua sfeer zo af en toe nog met een been in de 19e maar is onmiskenbaar van later ‘karakter’, zegge en schrijve: op en top 20e eeuw. Het evolueert van rustige lyriek naar tragische ernst. De 24 intermezzi zijn een soort intiem dagboek uit een periode (net voor W.O. II) toen de componist als het ware aarzelde tussen zijn nieuwe ‘thuis’ Amerika en zijn roots in Europa. De zeer geïnspireerde Petite Suite en de Valse Impromptu, die aan Ravel doet denken, zijn parels in het genre.
Eliane Reyes brengt een en ander loepzuiver ten gehore, bij wijlen zeer lichtvoetig (als we bij een pianist over voeten kunnen spreken) en op andere momenten zeer diep in de toetsen gespeeld. Een zeer aangename kennismaking met Tansman en met de intussen bijzonder rijk geworden maturiteit van deze Belgische muzikante.
