Ook in tijden van lockdown wil de stad Gent zijn inwoners vergasten op een Nieuwjaarsconcert en hen zo in deze terneerdrukkende tijden een hart onder de riem steken. Dank zij ‘Sound of Ghent’ is er geen enkele hindernis. Dit online platform biedt de mogelijkheid om nieuw en oud werk te tonen en een zweem van live muziek op de planken te brengen en onderhoudt zo de levenslijn met de artiesten en muzikanten uit Gent en omstreken. Ook de regionale zender AVS droeg zijn steentje bij via een livestream.
Vanuit het Muziekcentrum de Bijloke stond het Symfonieorkest Vlaanderen olv dirigent Martijn Dendievel paraat om het publiek op sleeptouw te nemen met de meeslepende muziek van componist en pianist George Gershwin. De solisten Kadi Jürgens (mezzo) en William Branston (tenor), studenten van de International Opera Academy, verleenden hun medewerking voor een greep liederen uit de Great American Songbook. Prachtige melodische liederen die tot het collectieve geheugen behoren. Een swingend programma met instant feelgood muziek om het doemjaar 2020 definitief naar de achtergrond te katapulteren en 2021 met hoop en perspectief te begroeten.
‘Porgy and Bess Fantasie’, arrangement Iain Farringhton
De opera ‘Porgy and Bess’ ging in première in 1935, naar de roman ‘Porgy’ van Dorothy Hartzell. Het was de ultieme poging van George Gershwin om erkenning te vinden als klassieke componist. Zijn eis was, en dit werd ook in zijn testament vastgelegd, dat alle rollen door zwarte acteurs en actrices moesten gezongen worden. Door deze restricties is de opera niet zo vaak opgevoerd. Bij de première bleek dit werk niet zo’n groot succes. Het is pas na zijn dood dat de muziek helemaal naar waarde werd geschat. Veel aria’s groeiden uit tot heuse hits. Het nummer ‘Summertime’ kende tientallen versies en stond op het repertoire van de grootste vertolksters zoals Ella Fitzgerald, Nina Simone en Billie Holiday. De composities van George Gershwin zijn ondertussen gemeengoed geworden in de concertzalen. Ook in het Muziekcentrum De Bijloke klinkt de ‘Porgy and Bess Fantasy’ in een arrangement van Iain Farringhton met uitbundige, melancholische en zweverige passages fantastisch. Er is de volle klank van het orkest met knappe piano-, klarinet-, cello-, fagot- en dwarsfluitsolo’s. Met subtiel klassieke stijlelementen realiseren Gershwin én arrangeur Farringhton afwisseling, patronen, diverse kleuraccenten en gelaagdheid in de compositie. Martijn Dendievel is een begeesterende dirigent die de muziek vol wervelingen en originele wendingen helemaal tot zijn recht laat komen. Muziek waarbij je voet spontaan mee het ritme gaat aangeven. Het geheel werd mooi en afwisselend in beeld gebracht met shots van de dirigent, het inzoomen op solisten en overzichtsbeelden
van het orkest door de cameramensen, wat het boeiend maakte. In een zaal is het kijken naar uitvoerders ook niet statisch maar dwalen je ogen af naar bepaalde personen en handelingen. Zo is het een organisch gebeuren.
The Great American Songbook en jazz standards
Dan volgt een greep uit The Great American Songbook, een collectie van de succesvolste Amerikaanse jazz en lichte muziek uit de 20ste eeuw, voornamelijk afkomstig uit Broadway-musicals, muziektheater en Hollywoodfilms. Te beginnen met ‘I got rhythm’ van George Gershwin, met tekst van zijn broer Ira Gershwin uit de musical ‘Girl Crazy’. Het diende als basis voor vele andere populaire jazznummers, hier gezongen door tenor William Branston. Vervolgens een oldie van Harry Warren ‘At last’ uit de musicalfilm ‘Sun Valley Serenade’ uit 1941 waarvoor mezzo Kadi Jürgens aantreedt, een mooie rijzige verschijning in een schitterende verleidelijke galajurk. Deze jonge dame heeft een warme wendbare stem die alle registers aankan en een expressieve mimiek. Dit blokje wordt afgerond met ‘New York, New York’, het themalied uit de gelijknamige Martin Scorsesefilm uit 1977. Het is geschreven voor en uitgevoerd in de film door Liza Minelli. De versie van Frank Sinatra is wel de meest bekende. Het wordt in dit Nieuwjaarsconcert gebracht in de duetversie van Tony Benneth. Kadi Jürgens vertolkt vervolgens het lied ‘Big Spender’ geschreven door Cy Coleman voor de musical ‘Sweet Charity’. Verhaal gebaseerd op Federico Fellini’s film ‘Le notti di Cabiria’ en vertelt het verhaal van de nachtclubdanseres Charity Hope Valentine. Dan is William Branston weer aan de beurt met ‘Be my love’, een populair lied met tekst van Sammy Cahn en muziek van Nicholas Brodsky. Als finale volgt het duet ‘Fly me to the moon’, een jazznummer geschreven in 1954 door Bart Howard. Dit laatste lied is ook een beetje een metafoor, een denkbeeldige vlucht om uit deze netelige coronaperiode te geraken.
Het Symfonieorkest Vlaanderen olv Martijn Dendievel, samen met de twee vocalisten, Kadi Jürgens en William Branston, twee veelbelovende vocalisten, die aan het begin staan van een internationale carrière, musiceerden met vuur en vlam precies één uur vol. De ideale tijdsduur om een concert online te volgen.
