Frank Van Laecke maakte nationaal en internationaal naam en faam als regisseur van opera’s en musicals. Een wereld waarin hij respect heeft verworven. Zijn gedurfde ensceneringen haalden tal van onderscheidingen, zoals de Herald Angel Award (Edinburgh), de Dora Mavor Moore Award (Toronto) en een nominatie voor de Britse Laurence Olivier Award voor het theaterstuk ‘Gardenia’, een samenwerking met Alain Platel et les Ballets C de la B. Maar de man heeft nog meer pijlen op zijn boog.
Auteur
Eén talent, is geen talent. Men kan Van Laecke moeilijk reduceren tot één dimensie. Een kunstenaar, en zeker een regisseur, heeft meerdere vaardigheden nodig om dat ene talent levensvatbaar te maken. Je kunt heel goede ideeën hebben maar de grootste oefening zit erin die te vertalen naar de mensen met wie je werkt en zo naar het publiek. Het is een constante vertaling om jezelf hoorbaar te maken. Een man met high potentials. Hij schreef reeds tal van scenario’s. Met dit boek voegt hij als multitasker weer een facet toe aan zijn veelzijdigheid.
Hij is een erudiet man, zeer belezen, de wereld is zijn actieterrein. Eén ding is zeker: muziek staat bij Van Laecke in het centrum. Onbekwaamheid, of een gebrek aan originaliteit kan men hem moeilijk aanwrijven. “In ‘De echo van de schreeuw’ neemt Van Laecke met zijn constructieve geest de lezer mee op een hallucinante trip met een meesterlijke ontknoping.
Verbeelding is geestverruimend
Ik ben absoluut geen fan van thrillers, maar dit boek heb ik in één adem uitgelezen omdat het zich niet enkel tot dit genre beperkt. Hoezo? Zijn liefde voor muziek tout cour en opera in het bijzonder, ontzag voor componisten, dichters, literatuur en mythologie is fijnmazig en adequaat verwerkt, met een stempel van intellectuele klasse. Naast zijn liefde voor taal is het boek van begin tot eind dooraderd met muziek. Hoe dichters, componisten en hun creaties de mens op zijn levenspad vergezellen. Moeilijke momenten draagbaar maken en fijne momenten met een schitterend kleurenpalet inkleden. Mag ik er een oneliner van Hemingway tussengooien: “Easy reading, is hard writing”.
Parcours de vie
Iedereen heeft de neiging op zoek te gaan naar zekerheid en controle over het leven. Sommige zaken zijn makkelijk in toom te houden en te manipuleren zeker voor de klasse met geld. Andere ontglippen ons compleet. Zoals het een thriller past laveert de auteur tussen het verraderlijke gebied tussen goed en kwaad. De verhaallijn is intimiderend, verontrustend, goed gedocumenteerd. De plot is bijzonder ingenieus opgebouwd. Twee mensen, honderden kilometers van elkaar verwijderd, vinden de dood. Hoe onwaarschijnlijk ook, hun levenseinde is met elkaar verbonden. Er komt een duidelijke ambiguïteit bovendrijven. Geconnecteerde geesten in hun overlevingsdrang. Alle personages worden mooi getekend en tonen het volledige spectrum van menselijkheid: vertrouwen en twijfel, kracht en wanhoop, twijfel versus opgetogenheid, intellectuele honger en lichamelijke passie. Het geheel is niet uitsluitend kommer en kwel maar behoudt een zekere transparantie en lichtheid in een filosofisch spel. Het leven is niet voor iedereen een achtbaan van geluk. Van Laecke verwerkt in dit boek tal van actuele items: nanotechnologie, sans papiers, vrijmetselarij, oligarchen, duistere betalingskanalen, bloeddorstige bendes, het dagelijkse gevecht van integere politiemensen, hoe een gebeurtenis iemand kan veranderen in een vuurbol van alles verterende woede en agressie. Het boek eindigt in een ijzingwekkende magistrale ontknoping, geheel volgens het artistiek temperament van Van Laecke. Daarbij de oude Romeinen parafraserend: “Homo homini lupis”, de mens is een wolf voor zijn medemens.
Literatuur is een gat in de tijd waarbinnen de mens gelouterd en getroost kan worden, een toevluchtsoord voor de fysieke en emotionele ontberingen, zeker in deze nefaste coronatijden.
- WAT: De echo van de schreeuw
- WIE: Frank van Laecke
- UITGAVE: Kritak
- BESTEL HIER: JPC
- Foto: Luk Monsaert
